BEDEN ÖDEMESİ (B×B)

Bölüm-7-

Geçiş niteliğinde bir bölüm yazdım. Bu bölüm biraz karakterimizin aslında bu sorunlarla başa çıkmak yerine ertelediğini göreceğiz. Yaşadığı durumların dışa vurduğu bir bölüm. Aslında biraz da şu aralar yaşadığım durumları burada karaktere de yansıttım denebilir. Bu hislerle baş edemiyorsan kesinlikle profesyonel yardım almayı ertelemeyin. Keyifli okumalar.

Mutlulukta yük olurmuş insana. Her zaman verdiği kararların arkasında duramayan bir insan oldum ben her kararımın arkasından yapmasa mıydım deyip vazgeçtim ya da kaçmakta çözüm buldum. Şimdi içinde bulunduğum durum için de aynısını yapmak istiyordum fakat bu beni mutsuzluk ve umutsuzluğa sürükleyecek biliyorum. Ben bununla başa çıkmaya çalışırken de ciddi bir depresyon sürecine gireceğim onu da biliyorum. Genelde mutsuzluklarımı etrafa saçar ihtiyacım olunca insanlara anlatıp yardım almaktan çekinmedim bu durumumda sığınacağım tek insan da oydu. İçim huzursuz her an sebepsiz ağlama krizine girecek gibiydim. Oysaki sabah çok neşeli ve mutluydum dans etmiştim, onunla uğraşıp kahkaha atmıştım ve bir anda kötü hissetmiştim.

"Ben kötü hissediyorum sarılabilir miyiz?" anında sarmaladım beni ben de yine bu anı bekliyormuş gibi ağlamaya başladım hıçkırarak hiç durmadan saçını okşadı başıma öpücükler kondurdum.

"Neyin var?" cevabını bilmediğim bir soru.

"Bilmiyorum çok kötü hissediyorum sadece. Zorlasam ortaya bir şeyler sunarım fakat hiçbiri asıl sebep değil. İçimde bir acı var ve geçmiyor. Görmezden gelirsem geçer sandım fakat çok acıyor." yaşlı gözlerle ona baktım ve tekrarladım. "Canım çok acıyor." onunda yüzü acıyla buruştu daha sıkı sardı beni ben anlatmaya devam ettim.

"yemek yemeyi severim ama canım bir şey istemiyor. Uyumayı severim fakat kendimi oyalayıp uyuyakalmazsam uyuyamıyorum sürekli düşünüyorum seninleyken düzelmişti ama şimdi yine halim yok hiçbir şey yapmak istemiyorum sadece geçmeyecek gibi hissediyorum çok acıyor. "

"bilindik bir terapist var istersen bugün için sana online bir görüşme ayarlatayım bugünlük böyle olsun daha sonra  yüz yüze devam edersin terapilere çünkü bu ciddi bir sorun yavrum görmezden gelirsen düşünmek istemiyorum ama daha büyük sorunlara sebep olabilir. Bana anlatmana sevindim böyle hissettiğinde ve yardıma ihtiyacın olduğunda bana sığınmaktan çekinme. "kafamla onayladım terapi teklifini o da alnıma bir öpücük kondurup doğruldu.

" sen duşa gir fakat kapın açık olsun başına bir şey gelsin istemiyorum ben bir telefon görüşmesi yapacağım hadi bakalım kalk. "

" kalkmak istemiyorum halim yok yatmak istiyorum." tekrarladığımda gülümsedi.

"seni yıkamamı istersen yapabilirim biliyorsun." gözlerimden yaşlar süzülmeye devam ediyordu konuşurken bunun sebebi her ne ise gerçekten bulunup halletmek istiyordum.

"ben girerim." doğruldum yataktan tatilden dönmüştük 4 günlük bir kaçamak olmuştu aynı zamanda birkaç iş görüşmesi yaparak tatil değil iş için oradaymış gibi davranmış sıkıntı yaşamamıştı. İçimdekileri görmezden gelmiştim çünkü sürekli bir şey yapıyor yorgun argın uyuyorduk geziyorduk, yüzüyorduk, kıyafet deniyorduk. Kafamıza ve keyfimize göre geçmişti. Şimdi hafta sonundaydık tatilden döneli bir hafta olmuştu ve hafta sonu tatilimi onunla değerlendirmiştim o da yanında istemişti zaten beni.

Kapıyı açarak banyoya girdim kapıyı duşakabinin görünmeyeceği şekilde Aralık bırakıp soyundum ve duşa girdim. Kafam yine meşguldü kafam neyle dolu olduğunu bilmediğim bir şekilde doluydu ve kabul ediyorum ki normal değildim kesinlikle profesyonel bir yardıma ihtiyacım vardı ve yanımda beni destekleyecek insana. Bu ailem pek tabi olabilirdi ki annem telefonla konuşmamızda iyi olmadığımı anlamış ya bana gelmeyi ya da onlara gelip kalmamı istemişti fakat arkadaşımda kalmak için söz verdiğimi söylediğimde yanından ayrılınca direkt onlara geçip bir süre orada kalmamı söylemişti. Kapatmadan eklemiş ne olursa olsun her zaman yanımda olacağını belirtmişti. En ihtiyaç duyduğum şeyler bunlardı ve aslına bakarsanız arayıp ihtiyacım var dediğinizde yanınıza koşabilecek birilerinin olması düşüncesi insana huzur veriyordu.

Kafamdaki şampuan ne ara durulanmıştı ne kadardır suyun altındayım bilmiyorum fakat onu yaslanmış beni izlerken yakalamıştım göz göze gelince gülümsedi bana. Huzur verdi bu olay bana. Sonra yine kötü hissettim. Suyu kapattım arkamı döndüğümde elindeki bornozla hazır bekliyordu beni sığındım yine ona bebek gibi giyindirdi kafamı kurulmadı yatağa geçirdi dizine uzandım bornozu umursamadan. Saçlarımı okşayıp oynadı. En sevdiğim şey saçlarımla oynanmasıydı.

"1 saat sonra online terapi olacak yanında olmayacağım çalışma odamda konuşabilirsin bildiğin bir ortamdan çık orada konuş. Odada konfor alanının bana ihtiyacın olursa yanıma gelmekten çekinme. " sakince kafamla onayladım. İçimde tuttuğum her şey tek bir rahatlamayla gün yüzüne çıkmayı bekliyormuş.

1 saat geçmiş terapim başlamıştı. yaşadığım durumları ayrıntı vermeden anlatmak durumundaydım ki başlangıç olduğu için kötü de sayılmazdı. bana seanslar dışında grup terapilerine de katılmamı tavsiye etmiş iletişim numaramı da alarak bilgileri atmıştı. Bitmesinin rahatlığıyla arkama yaslandım. o ara kapı iki kere tıklatılıp açıldı. Gelen belliydi.

"Nasıldı? " omu silktim sadece.

"İyi sanırım birkaç yeni hobi edinmemi ailemle ve arkadaşlarımla vakit geçirmemi hayatıma yeni rutinler eklememi falan söyledi, ha bir de grup terapisine katılmamı tavsiye etti. Buluşmalar benim vaktime uyarsa katılmayı düşünüyorum. " beni dikkatle dinlemiş dinlerken de saçlarımı okşayarak gövdesine yaslamış ardından da beni sarmalamıştı.

"Yarın sabah seni ailenin evine bırakmamı ister misin? benim tercihim yanımda kalıp gözlerimin önünde olman ama... " gülerek baktım ona derdimin de devamında aynı kişi olması gerçeği. Biraz yüzeysel anlatımımda bile psikiyatr ilişkimizin sağlıksız ve zarar verici olduğunu bu noktaya gelmemin sebeplerinden birinin yanlış zamanda bu ilişkiye başlamam olduğunu duygusal boşluğumda fark etmeden hayatımda o an bulunan ilk kişiye sığındığımı söylemişti fakat bilirsiniz işte bazı şeyler acı verici olsa da acı da geldiği kişiye göre değer kazanırdı. Majör depresif bozukluğum olduğunu düşündüğünü fakat yüz yüze görüşmede durumumu kontrol edip ona bağlı terapilerle ya da ilaçlarla halletme kararını o zaman belirleyebileceğini söylemişti.

İnsandık. Beşerdik, şaşardık, hata yapar acılar çekerdik. Geçmeyeceğini sanır ölümü zikrederdik. Fakat işte hepsi de insan olduğumuz için yaşardık bunları. Acı mı çekiyorsunuz birilerine anlatmaktan destek almaktan çekinmeyin. Ölmek mi istiyorsunuz bunlar geçmeyecekmiş sandığımız geçici hisler hiçbirimiz problemli insanlar değiliz sadece insanız ve bunun için bize yardımcı olacak insanlarla görüşmeliyiz. Kendinizi ertelemeyin. Nefes alıyorduk hayat evet güzel değil fakat nefes alıyorduk bence yaşamamız ve pes etmememiz için güzel bir sebep ha.

"Bir süre onlarla kalmam iyi olacak hem işte de seninle görüşeceğiz zaten. " Alnıma yaklaşıp bir öpücük kondurdu.

"Yanında olduğumu unutma bu yaşamımızı düzeltelim ve bir çift terapisine  başlayalım. İlişkimizi normal şartlarda kurmadık gelecekteki sorunların önüne geçelim. Seninle mutlu olmak istiyorum."