2.Bölüm

1.2K 36 11
                                    

Uykumu almış dinç bir şekilde gözlerimi açmıştım.Saate baktığımda 11.00 olduğunu gördüm.Lavaboya gidip işlerimi hallettikten sonra valizimi başına geldim.Valizimi dolabıma yerleştirdikten sonra kendime giyinmek için kıyafet çıkarttım.Kısa bir duş alıp üzerimi giyindikten aynada kendime baktım.

Üzerimdeki kıyafetlerin iyi olduğuna karar verdikten sonra telefonum ve çantamı yanıma aldım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üzerimdeki kıyafetlerin iyi olduğuna karar verdikten sonra telefonum ve çantamı yanıma aldım.Markete gidip evin ihtiyaçlarını almam gerekti.Evden çıkmış markete doğru yürürken telefonum çalmaya başladı.Elime aldığımda babamın aradığını fark ettim.Telefonu açtım.

"Ayperim iyi misin kızım? Telefonu neden gec açtın."

"İyiyim baba senede fazla abartmıyorum musun nede olsa bu zamana kadar iyi olup olmadığımı merak etmezdin.Bu günlere kadar gelebildiysem kendi başımın çaresine bakabilirim değil mi ? "

Telefonda sessizlik oluşurken sinirli bir soluk verdim.

"Tamam haklısın kızım ama o zaman en azından gözümün önündeydin.Şimdi uzaktasın ne yiyip içiyorsun ne yapıyorsun bilmiyorum."

Bu sözlere sevinmem gereken ben öfkenmekten alıkoyamıyorum kendimi.Göz önündeyken neler yaşadım neler atlattım bilmediği için böyle konuşması basitti tabi.

"Gözünün önündeyken de beni görmüyordun baba ben sensiz birçok şeyi atlattım.Sen o zamanda yanımda yoktun şimdi bana ajitasyon yapma.Buna gerek yok birşey söylemeyeceksen kapatıyorum."

"Dur kapatma Ece seninle konuşmak istiyormuş seni merak etmiş."

Beni gerçekten merak etse kendi telefonundan arayabilirdi.Babam herzamanki gibi emrivaki yapıyordu.

"Baba !"

"Alo naber Ayperi aslında seni merak etmiyorum sadece şunları söylemek istemiştim.Iyiki gittin Ayperi sen gittiğin andan beri annem rahatladı biz fazlalıklardan kurtulup tam bir aile olduk.Umarım ordan hiç gelmezsin."

Sinirlenmem öfkelenmem veya bağırıp çağırmamı bekliyordu ama ben bunların hiçbirini yapmayıp sakin bir şekilde yanıtladım.

"Ne güzel Ece biliyor musun ? Bende sizden kurtulduğum için çok mutluyum.Senin beni kıskandığın için ağlama krizlerine girmeyeni görmeyeceğim mesela annenin iftiralarına katlanmak zorunda kalmayacağım.Sizden uzaklarda daha çok huzur buluyorum ayrıca benim adıma sevindiğini için teşekkür ederim canım kardeşim başka birşey yoksa kapatıyorum."

Ruhumun Şifası Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin