Bir hikaye başlar sokağın başında
Bir merak kaplar hanımefendiyi
Sorar yaverine; "Kim bu yüzü karalı"
Cevap alır; "Karalı değil sevdalı"
Köşe başında bekler sevdalı
Bile bile gelmiyeceğini sevdasının
Elinde edibine vurmuş bir şişe
Ayağının dibinde yağmurdan sönmüş sigara
Gözlerinden belli dertli
Ama neye olduğunu yaşayan anlar
Anlatmaz kimseye bilir cevabı almadan
"Boşver" derler. "Gelip geçer"
Herkesde bilir oysaki geçmez
Avutmaktır demekdeki amaç
Sevdalı bilir , bekler yinede varamaz
Sevdalısı kara toprağın yolundadır
Hanımefendi üzülür gencin haline
"Acıdım sana gel benimle" der gence
"Acıma bana sevdama acı kara toprağın altında"
Ürker hanımefendi gencin tavrından
Yaverine döner "nedir bu hiddet?"
Nafile.Yaveri de anlam veremez bu şiddete
Genç onlara döner"gitmez misiniz siz?"
Hanımefendi yanıtlar"gülmez misiniz siz hiç?"
Gencin gözünden düşen yaş değildir artık
Sevdadır, yarım kalan sevdasıdır
"Gülerdim"der eğer kafasını
"Aff dilerim bu hiddetimden"
"Sevdası bırakınca insanı kalmaz insanda vicdan"
Hanımefendi anlar genci
"Eğme başını bende kaybettim sevdamı"
"Ama onu ağlayarak anma sakın aklında güzel anılarınız kalsın"
