Sabahında gözlerimi mutluluğa açarken, gecenin bir saatinde gözlerimi bağırışlara açacağımı tahmin etmezdim. İlk kanlı geceye..
•••
Küçük yaşta gözleri önünde annesini öldüren babasını, hiç düşünmeden öldüren ve buna rağmen yıllar boyunca içindeki n...
Selam ballarımm❣️. Dünyama hoş geldiniz. Çok heyecanlıyım, bu ilk olacak. İlk başlarda sıkılabilirsiniz ama sabırlı olursanız sizin için diğer bölümlerin bol aksiyonlu ve eğlenceli olacağını umuyorum. Aslında pek umutlu değilim. İnsanların beni kendi dünyamda anlamamaya, dinlememeye çalışırken; yazdığım bir dünyada pek anlaşılıp, dinleneceğimi sanmıyorum ama içimi yazılara döküp rahatlamak ve olmayan şansımı denemek istedim umarım beğenirsiniz.
Keyifli okumalarrr, bölüm sonunda görüşürüzz.
Yorum yapmayı unutmayınn💕.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayatta hiç kimseye tam anlamıyla güvenme! Unutma ki; beyaz gülün bile gölgesi siyahtır."
~Maksim Gorki
🖤
11 yıl önce (11 yaşında)
12/06/2012
Yanağımda hissettiğim ıslaklıkla gözlerimi araladığımda gördüğüm bir çift mavi göz gülüsememi sağlamıştı. "Anneciğim?" Beni hep öperek uyandırıyordu, bu çok hoşuma gidiyordu.
"Günaydın meleğim." Annemin o güzel sesini duymamla gülümsemem daha da büyüdü. Bana hep meleğim diyordu, bu çok hoşuma gidiyordu.
Kısaca annemin her hareketi, sözü hoşuma gidiyordu. Bu elimde değildi, annemi çok seviyordum.
"Günaydın anneciğimmm." Kelimeyi uzatarak söylememle güldüğünde bende güldüm. Yorganı üzerimden sıyırarak oturur pozisyona geldiğimde annemde yatağımın kenarına oturmuştu. Ben gülümseyerek ona bakarken konuşmaya başladı.
"Bugün kahvaltıyı dışarda yapacağız.Bil bakalım nerede?" Elerimi düşünüyormuş gibi yaparak çeneme koydum." Hmm."Tabi ki de biliyordum,çok seviyordum o restoranı. Annemi ve babamı o kadar çok darlardim ki kahvaltıyı orda yapmak için artık onlarda seviyorlardı orayı.
"Mito Restoran?" diyerek güldüğümde başını salladı." Çok zor bir soruydu değil mi?" diyerek güldüğünde sevimli bir surat ifadesi yapmaya çalışarak rolüme girdim. "Evet anne bu kadar zor soru sorma bir daha olur mu?" dedim. Artık baymışlardı benim sayemde,başka yerde kahvaltı yapmıyordum çünkü.
"Sen şimdi görürsün!"Annemin ellerini kaldırdığını gördüğümde olacakları anlayınca kaçmaya çalıştım ama çok geçti, kollarıyla beni sarıp yatağa geri yatırınca çığlık attım ama annem çoktan gıdıklamaya başlamıştı bile.
