ភ្លេីងស្នេហ៍ក្បែរគំនុំ🔥🍁

ភាគ1

ទីក្រុង

     ពីតៗរន្តភ្លេីងក៏បន្លឺឡេីងនូវពេលដែលដល់ចំណត់ដែលត្រូវចុះចតថ្វីថ្បិតថាវាជាទីក្រុងដែលពេលពេញដេាយសំឡេងអ៊ូរតែពេលនេះក៏បែបជាស្ងប់ស្ងាលំអងនូវខ្លិនស្រូវបានសាយភាយទៅក្របពេញទីក្រុងដែលធ្វេីអេាយគ្រប់គ្នានៅទីនេាះនាន់តែស្រស់បំព្រងទៅតាមផ្កាដែលរីកយ៉ាងស្រស់ស្អាត.។ឥទ្ធិពលនៃភាពស្រស់បំព្រងមួយនេះមិនបានធ្វេីអេាយក្មេងស្រីរីករាយទៅតាមផ្កានេាះទេ ហឺយ!ខ្យល់ដង្ហេីមធំបានសាយភាយចេញមកដេីម្បីប្រណាំងជាមួយនិងខ្យល់បរិសុទ្ធទឹកភ្នែកលែងមានតម្លៃទៀតហេីយសម្រាប់មនុស្សដូចនាងវាបានប្រែខ្លាចទៅជាថ្មដែលមិនអាចផ្តល់សន្សេីមទៀតទេ
     ”ចំណតរន្តភ្លេីងជាទីកន្លែងដែលតែងតែមានភាពអ៊ូរអរជាងគេនៅក្នុងទីក្រុងតែបែបប្រែជាស្ងាត់ឯងកំពុងកំដខ្ញុំមែនទេ?ហិហិ អេនេះមេអំបៅ!ឯងស្រស់ស្អាតណាស់ឯងជីវិតឯងសប្បាយណាស់ចង់ទៅកន្លែងណាបានតាមចិត្ត។ឯងអាចធ្វេីអ្វីដែលឯងចង់បាន។ ខ្ញុំពេលខ្ញុំដូចជាឯងហេីយគឺខ្ញុំមានសេរីភាពហេីយតែ ហឹក .ហឹក ក្រែងជាអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានមិនចឹងមិចក៏យំ”
  “វ៉ូនយ៉ុង! មិចក៏អូននៅទីនេះ!ដឹងទេថាបងបារម្ភពីរអូន”
រាងកាយដែលអង្គុយថ្មឹងក៏ត្រូវងេីបមុខឡេីងព្រេាះតែសំឡេងរំខានពីរមនុស្សដែលនៅនិងមុខទឹកមុខក្រៀមក៏បែបមកជាមួយស្មាមញញឹមតិចៗគេក៏លូកដៃក្រសេាបមុខនាងបូកជាមួយសម្តីដែលផ្អែមជាកាលួងលេាម រួចក៏បន្ទន់ខ្លួនអង្គុយនៅនិងមុខមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់។
.ភាពផ្អែមល្ហែមមួយនេះជាមួយនេះវាអាចយូដង្វែងឬទេ ថ្មរឹងមាំយ៉ាងណាក៏នៅតែសឹកដដែលគ្មានអ្វីដែលស្ថិតថេរ
នេាះទេ
      “អូន!អូនមករំហែលកាយនិងណានេាះបងមេីលនួកវាស្អាតណាស់”
    “យុ៉ង!អូនកេីតអ្វីឬអត់ មានរឿងអីប្រាប់បងបានទេបេីអូនយល់ថាបងជាមនុស្សដែលអូនស្រឡាញ់អូនក៏ធ្លាប់និយាយថាការស្រឡាញ់គឺជាការចែករំលែកមិនចឹង”សម្តីមុននេះធ្វេីអេាយផ្ទៃមុខរលេាងក៏បែរមករីឯស្មាមញញឹមមុននេះក៏ប្រែជាស្រពេានមួយរំពេជ
      “បងយល់ថាអូនជាមនុស្សរំខានដែលទេ?”ចំនួសដេាយការឆ្លេីយតបគដក៏ក្រវីក្បាលជាចម្លេីយដៃដែលរលេាងត្រូវបានអ្នកម្ខាងទៀតយកទៅប៉ះផ្ទៃមុខគេតិច
           “ហេតុអីក៏និយាយបែបនេះមានរឿងជាមួយម៉ាក់ឬ”
     “បងឆ្លេីយនិងអូនមក”
   “ព្រះនាងរបស់បងអូនដឹងទេថាអូនគឺជាថាមពលអាចឲជីវិតបងពេាលពេញទៅដេាយក្តីសុខ មិចនិងអាចរំខានបានទៅ”
     “តែមិនមែនគ្រប់គ្នាគិតបែបនេះទេ”គេក៏យកដៃអេាបនាងនាងមកកៀកនៅលេីទ្រូងរបស់ខ្លួន
     “បងក៏មិនប្រាកដែលថាគេគិតបែបណាតែអ្វីដែលប្រាកដនេាះគឺបងនិងនៅក្បែរអូនក្នុងនាមជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់អូនបំផុតមិនថាអ្នកដទៃបេាសបង់អូនយ៉ាងណាស្អប់អូនយ៉ាងណាក៏អូនត្រូវចាំថានៅមានបងដែលត្រូវការអូនគ្រប់ដង្ហេីម”
       “អូនក៏ដូចគ្នាអូននិងមិនបេាសបង់បងទេមិនថាមានរឿងអ្វីកេីតឡេីងក៏ដេាយហេីយក៏សន្យារទេាះមិនដូចថ្ងៃដែលចាប់ផ្តេីមតែអូននិងធ្វេីវាឲល្អបំផុតមិនថាថ្ងៃក្រេាយបងប្តូរផ្លាស់ចិត្តយ៉ាង..អ្អឹម”សម្តីទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវកាត់ផ្តាច់ដេាយបបូរមាត់ក្រាស់ដៃនាងក៏ក្រញេញឡេីងដេាយភាពភ្ញាក់ផ្អេីររួចក៏រុញទ្រូងមុាំចេញពីរការថេីបមួយនេះ
   “ជុង!នេះ.ៗមិចក៏បងមកថេីបអូនចឹងបងមិនខ្លាចអូនវៃបងដូចនៅពីរក្មេងទេហាសឈប់.!កុំរត់ណាអូននិងឲបងស្គាល់អូនម្តង”  ដៃតូចមាងក៏លេីកមកចម្អុលមុខគេភ្លាមៗ
      “បេីចាប់បានក៏វៃមកបងប្រាប់អូនណាបងមិនមែនក្មេងដែលឲអូនវៃបងបានស្រួលៗដូចពីរមុនទេតាមមកបេីខ្លាំងហាសៗ តែបងប្រាប់មួយគឺថាមាត់យ៉ុងផ្អែមអេីយផ្អែម”
ពួកគេក៏បន្តរត់ប្រដាញគ្នារហូតដល់កន្លែងមួយដែលនៅនិងមុខមាត់ស្រះដែលអមទៅដោយធម្មជាតិព័ន្ធជុំវិញរាងកាយតូចក៏ឈប់ដំណេីរដេាយភ្ចាប់ទៅនិងទឹកមុខភ័យព្រួយជញ្ជេីមក៏បម្រួមចូលគ្នារួចក៏ស្រែកឡេីងខ្លាំងៗ
     “ជុង!ជុងបងនៅឯណាហឹកជុង”(“ជួយផងជួយខ្ញុំផងអ្នកណាក៏បានដែលជួយផង”
  “ហឹសគ្មានអាណាមកជួយនាងឯងទេមីក្មេងល្ងង់ងាប់ទៅបេីនាងឯងងាប់អ្វីនិងល្អ”រាងកាយតូចឈប់ទ្រឹងនៅមាត់ទឹកនេាះភ្នែកក៏សម្លឹងទៅកាន់វាភ្លាមនេាះរឿងជាច្រេីនបានចូលមកក្នុងការគិតរបស់នាងក្មេងស្រីដែលកំសត់ម្នាក់ត្រូវបានក្មេងជាច្រេីនរុំព័ទ្ធជិតទៅដេាយក្មេងដទៃទៀតនាងក៏ស្រែកយំឡេីងនៅពេលដែលគេយកដៃមកចាប់ក្បាលនាងជ្រមុចចូលទឹកមួយទំហឹងជាច្រេីនដងច្រេីនសារ
   “អត់ទេខ្ញុំសុំទេាសខ្ញុំសុំទេាសហឹកហឺកុំធ្វេីបាបខ្ញុំអី”
“សុំទេាសសុំទេាសហេសនេះនេក”ដៃរបស់ក្មេងម្នាក់ក៏លេីកទៅរេីសដុំថ្មរួចក៏យកសំពងក្បាលនាងទំហឹងឈមជាច្រេីនក៏ហូលចុះមកកាយទាំងមូលក៏ប្រែជាទន់ដេាយជាហេតុធ្វេីឲនាងធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកស្រះនេាះបាតទៅ....រឿងទាំងពិនម៉ានដែលជាការស្រមៃរបស់នាងក៏ត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ដេាយសារតែកម្លាំងដៃដែលលេីកមកវៃខ្លួនឯងខ្លាំងៗ
  “ទេៗថ្នាំៗនៅឯណាហឹកចេញទៅចេញ!ហឹកហឺ”ដៃតូចក៏ស្រវេនស្រវាលូកដៃចូលទៅរកកាបូបភ្លាមនេាះខ្យល់បានធ្វេីឲចង្វាក់ទឹកបក់យ៉ាងខ្លាំងមកប៉ះជេីងរបស់នាងធ្វេីអេាយកាយទាំងមូលដួលព្រួលទៅលេីដីជេីងក៏ព្យាយាមលេីកដេីម្បីចេញពីរទឹកតែមិនបានផង
   “យ៉ុង!អូននៅឯណា?យុ៉ង”យ៉ុងណាក៏ងេីបមុខមេីលទៅម្ចាស់សំឡេងបន្តិចភ្នែកក៏ចាប់ផ្តេីមបិទរីឯកាយចាប់ផ្អេីមដួលទៅលេីដីឃេីញបែបនេះគេក៏រត់មកទ្រនាងយ៉ាងលឿន
“យ៉ុងដឹងខ្លួនឡេីងយ៉ុងអូថ្នាំៗថ្នាំនៅឯណាយ៉ុងតាំងស្មារតីណាបងជូនអូនទៅពេទ្យ”.........................
មន្ទីរពេទ្យ
  ខ្យល់បានបក់ផាតយ៉ាងខ្លាំងចូលទៅតាមបង្អួចទៅប៉ះនិងរាងកាយមុាំ។គេអង្គុយអេានមុខចុះនៅនិងមុខបន្ទប់សង្គ្រាះមួយកន្លែងគេងេីបមុខឡេីងបន្តិចភ្នែករំពៃទៅមេីលអ្នកដែលដេកនៅក្នុងនេាះទាំងក្តីបារម្មស្រ្តីចំណាស់ម្នាក់ក៏រត់មកយ៉ាងប្រញាប់ជាមួយនិងអង្គរក្សរជាច្រេីន
[   ផាច!] ម្រាមដៃវ៉ែងក៏លេីកមកទះគេមួយទំហឹងផ្ទៃមុខរលេាងក៏ទៅងាកទៅម្ខាងជុងហ្គុកក៏អេានមុខចុះដេាយការដឹងកំហុស
    “នេះឯងមេីលកូនយេីងយ៉ាងមិចហាសមិចក៏នាងទៅជាបែបនេះអេាយយេីងទុកចិត្តឯងយ៉ាងមិចបាន ចន ជុងហ្គុក!”
   “ខ្ញុំសុំទេាសមីងខ្ញុំនិងមិនឲរឿងនេះកេីតឡេីងទៀតឡេីយ”
  “សុំទេាសឯងសុំទេាសយេីងជាបានអីមកវិញហាសបេីគ្មានសមត្ថភាពមេីលថែរនាងទេដេាះលែងនាងទៅ”
  “មីងថាខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពមេីលថែរយុ៉ងតេី10កន្លងមកនេះមីងដែលមេីលថែរយ៉ុងទេយ៉ុងដដែលទទួលភាពកក់ក្តៅពីរមីងឬអត់មីងគួរតែមីងគួរតែបំពេញអ្វីដែលយ៉ុងត្រូវការមិនមែនបំផ្លាញទេ”
     “នេះឯង!..អូចឹងតេីបានជាម្តាយឯងរត់ចេាល។ហីយ៉ាយេីងទេីបតែនឹកឃេីញថាឯងវាចារឹកដូចអ្នកណា”
  “ដូចអ្នកណាក៏មិនទាក់ទងនិងមីងហឹសសំណាងហេីយយ៉ុងចារឹកមិនដូចមីង”
“នេះឯ.....(អ្នកស្រីលី...)គ្រូពេទ្យបេាះជំហា៊នចេញពីរបន្ទប់តែក៏ឈប់បន្តិចរួចក៏ក្រវីក្បាលរួចក៏ស្រដីឡេីងទៅកាន់អ្នកនៅនោងមុខពពួកគេទាំងពីរបញ្ឃប់សម្មភាពក្រេាយពីរការកាត់ផ្តាច់ដេាយសំឡេងគ្រូពេទ្យ
   “លេាកដុកទ័រតេីកូនខ្ញុំយ៉ាងមិចហេីយ”
   “អ្នកនាងយ៉ុងមិនកេីតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេគ្រាន់តែជួបរឿងដែលតក់ស្លុតទេីបធ្វេីឲមានបញ្ហាដល់សាតិអាម្មណ៍បន្តិចតែអ្នកនាងយ៉ុងត្រូវលេបថ្នាំរំងាប់អារម្មណ៍ជាប្រចាំ”ភ្នែកមុដសហរួលក៏បែរមកសម្លក់មុខអ្នកដែលឈរនៅក្រេាយភ្លាមៗ
    “ខ្ញុំនិងផ្លាស់អ្នកនាងយុ៉ងទៅបន្ទប់vipអ្នកទាំងពីរអាចចូលទៅមេីលបាន”
“នៅមេីលនាងផងយេីងមានការបន្តិចទៀតមនុស្សរបស់យេីងនិងមកមេីលថែរនាង”
_ក្នុងបន្ទប់
”...”ទ្វាក៏ឡេីងដេាយដៃកម្លេាះសង្ហាគេក៏ញញឹមឡេីងទៅកាន់អ្នកដែលលុងលក់ក្នុងដំណេកយ៉ាងស្កបស្គល់គេក៏ចាប់ដៃនាងមកត្រកងថេីបថ្មមៗទៅលេីដៃតូច
“សឺត!ព្រះនាងរបស់បងអូនគេងត្រមួកម្លេះឆាប់ដឹងខ្លួនឡេីងណាអូនកុំគេងបែបនេះអី”
   “ហឹម!”មាត់តូចក៏ក្រហឹមឡេីងនូវពេលដែលមានអារម្មណ៍ថាត្រូវនរណាម្នាក់កំពុងលុកលុយទៅលេីថ្ពលរបស់ខ្លវ៉ូនយ៉ុងក៏ស្ទះងេីបមកយ៉ាងលឿនស្មាមញញឹមក៏លេចឡេីងជាការហួសចិត្តពេលដែលឃេីញរឹកពេាលកំណាចខ្លួនរបស់នាងបែបនេះ
  “គេងវិញទៅអូននៅឈឺក្បាលឬអត់”

________
និពន្ធដេាយ:ឈីងហួរ