Gözlerinizi yoğun bir ışığı açıyorsunuz, çok yoğun. Gözleriniz hala yorgun. Bedeninizi bile hissetmiyorsunuz. Etrafınızda meraklı sesler başınıza toplanıyor. Bir kaç göz kırpıştırmanızdan sonra gözlerinizi tamamen aralıyorsunuz. Etrafınızda onca yüz...
Her şeyi çok dikkatli okumanızı istiyorum, özellikle zaman, yer bilgilerini.
O zaman başlayalım, :) Y.K'den size;)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kazadan yarım saat önce;
Göz yaşlarımı silip kaldırım da ilerlemeye devam ettim. Onca insanın sesi, denizin dalgaları, sabahın soğuk havası. Hepsi içime dolmuş başım dönüyordu. İçimde öyle bir his vardı ki anlatamam. Soğuk, kötü bir his.
Sevemiyordum o adamı. Sevmeye çalışsam da sevemiyordum. Nasıl sevebilirdim ki? Beni canımı almıştı. Hayallerimi, başkasına olan sevgimi almıştı.
Peki ya hayallerim neydi? Gerçekleştirdiğim o hayallerimi alsa ne olurdu? Peki, başkasına olan sevgim. Bitmişti. Neydi onu sevmemi engelliyen şey. Neydi ondan nefret etmemi sağlayan şey? Artık yorulmuştum.
Aptallık etmekten yorulmuştum. Her gün kavga çıkartıp onu kendimden soğutmaya çalışıyordum. Ama deli adam. Seviyordu. Pislik adam bırakmıyordu peşimi.
Ama bu gün çok ayrı bir şey olmuştu. Her gün saçma kavga sebeplerimi çeken adam tek bir kelime etmeden gitmişti. Bu birinci gündü. Gelmedi, aramadı. Gitti.
Başardın onu kendinden uzaklaştırdın, mutlu musun? Neden değilim. Neden bir şey hissetmiyorum? Her şey bitti diyelim. Özler miydim? Asla. O özler miydi? Özlerdi belki.
Çalan telefonuma baktığımda içime bir şey oturdu. O aramıyordu. Telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Nerdesin sen?"
"Ne var Mete?"
"Nerdesin, seni merak ediyorum?" Göz devirip gözlerimi sıktım. "Sanane Mete! Sanane!" Göz yaşlarımı sildim. "O nerde biliyor musun? Buldun mu?"
"Hayır, nereye gittiyse bulamadık." Saçlarımı geriye attım. "Naptın kızım bu adama?"
"Senden de nefret ediyorum, hepinizden nefret ediyorum!" Telefonu yere atıp göz yaşlarıma gömüldüm. "Neden! Allah'ım neden!?" Saçlarımı kulağımın arkasına soktum. "Bıktım hepinizden!" Hızla yürümeye devam ettim. "Nefret ediyorum!" İlerlemeye devam ediyordum ama nereye gidiyordum ki?
Yoğun bir korna sesi duymamla etrafama bakmam bir oldu. Gözlerimi nedensizce kapattım. Her şey o kadar hızlı gelişti ki, kulağım mı onun sesini işitti yoksa cidden o muydu hiç bilmiyordum. "Lavinia!"
