Okuyabileceğiniz en iyi aile kitabı.
♠️
"Bir Akarcalı olmak ne demektir biliyor musun?"
"Hayır."
"Bir Akarcalı için en önemli şey kandır. Çünkü bizlere göre kopmayan tek bağ, kan bağıdır. Ve biz bu bağa sonuna kadar sah...
Bugün 2. bölümü attım. Sabah kaçıranlar onu okumayı unutmayın canlar.
Dehşet bir bölüm yazdım. Yorumları bol tutalım snwjsmdld
Keyifli okumalar ♠️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu Dünya da bazı taşlar vardı. Uzak durulması gereken, asla dokunulmaması gereken..."
♠️
Lema sabah yanağına konan ıslak öpücüklerle uyanırken homurdanarak diğer tarafa döndü. Kulağına gelen gülme seslerini duysa da şuan uykusu daha önemliydi. Akel'le sabaha karşı eve döndükleri için çok geç uyumuştu.
"Akel dün gece onu Venüs'e götürmüş." Berge sinirle söylendiğinde Eflah düz bir sesle yanıtladı.
"Fazla tehlikeli bir yer. Lema için uygun değil."
Lema oflayarak yatakta doğrulduğunda çatık kaşları, kısılmış gözleri ve darmadağınık saçlarıyla abilerine ve üçüzlerine baktı.
"Uykum kaçtı işte!" Sinirle bağırdığında hepsi ona şaşkınca bakmış ardından kocaman bir kahkaha patlatmışlardı.
Lema hâlâ onlara huysuzca bakarken hemen ardından yanında uyuyan Akel doğruldu.
"Ne oluyor ya? Niye geldiniz sabah sabah?"
Pars'ın öfkeli sesiyle Akel bir anda canlanırken Lema bile gülecek gibi olmuştu. "Lema'yı bize sormadan Venüs'e götürmüşsün. Üstüne onunla uyudun. Sinirlerim tepemde Akel. " Ardından öfkeyle bağırdı. "KALK GİT ODANA!"
Akel, Lema'nın yanağına hızlı bir öpücük kondurdu o koşa koşa odadan çıkarken Lema kıkırdadı.
"Lema, bizsiz eğlendiğine inanmıyorum. Naif kalbim kırıldı." Berge elini alnına koyup bayılıyormuş gibi yaparken Eflah küskünce gözlüklerini düzeltti.
"Çok kabaydı."
Reha ve Deha da ona üzgünce bakarken Lema şaşkınlıkla onları izliyordu. Üçüzlerinin öyle bakması nedense kalbinde bir sızıya sebep olmuştu.
"Bir anda oldu. Ben Venüs'e gideceğimizi bilmiyordum. Bana da sürpriz oldu. Üzgünüm sizi kırmak istememiştim." Lema hızlı hızlı konuşarak kendini açıklamaya çalıştığında o kadar pişman durmasıyla Berge 'hah' gibi bir ses çıkardı.
"Tamam , affedildin prenses. Bir seferlik." Lema ona gülümserken gözlerini Pars'a çevirdi.
"Pars abi? Barışalım mı?" Dudakları büzüldüğünde Pars hafifçe gülerek başını iki yana salladı. "Hiç küsmedim ki abim. Senin için endişelendim sadece. "
Lema, Yankı ve Sevim ablası dışında kimsenin onun için endişelenmesine alışık değildi. Bu durum hoşuna giderken tekrardan üzgün olduğunu belirtti ve beklenti dolu gözlerini bu sefer Eflah'a çevirdi. Eflah yüzünde ki ciddiyet bozulmadan bakışlarını kaçırdığında Lema dışında herkes farkındaydı. Ona bakarak ona kızması imkansızdı.
