ကျွန်မတို့အိမ်က ကျောက်မြောင်း သီတာလမ်းထဲမှာပါ။ လေးလွှာက တိုက်ခန်းတစ်ခန်းပေါ့။ ကျမအပါအဝင် ဖေဖေ၊ မေမေနဲ့ မောင်လေး အားလုံး မိသားစုလေးယောက် နေကြပါတယ်။
ကျမနာမည်ကတော့ မေ လို့ ခေါ်ပါတယ် ။ အသားလတ်တယ် အရပ်က ၅ ပေ ၄။ နည်းနည်းဝတယ် ။ ပြောရရင် စိုးမြတ်နန္ဒာလို ဆိုက်မျိုး ။ အားလုံးက ချောတယ်လို့တော့ ပြောကြတယ်။
အဖေကတော့ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ စုထောင်ထားတဲ့ ရွှေပန်းတိမ် ဆိုင်မှာ လုပ်ပါတယ်။ အသက်က ၄၅ နှစ်ပါ ။ မေမေ့အသက်က ၄၇။ ဆေးဆိုင်တစ်ခုမှာ လက်ထောက်မန်နေဂျာပါ။ မောင်လေးက ၂၁ နှစ် ။ ဘွဲ့ရပြီးချင်းပဲ မေမေ့ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကျမကတော့ ဘွဲ့ရ ထမင်းချက်ပါ ။ ပျော်စရာကောင်းတဲ့မိသားစု တစ်ခုပါ ။ ပွင့်လင်းပြီး သူငယ်ချင်းတွေလို ဆက်ဆံခေါ်ပြောခဲ့ကြ စလိုက်နောက်လိုက်ကြပါပဲ ။
ဖေဖေက ခေတ်မှီတဲ့သူလို့ ပြောရမယ် ။ အနောက်နိုင်ငံတွေရဲ့ မိသားစု ဆက်ဆံရေးကို သူက ကြိုက်တယ်။ ချုပ်ချယ်မှု မရှိဘူး။ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်တတ်တာတွေကို ညွှန်ပြ ပြောဆို ဆုံးမတတ်ပါတယ်။ ဘယ်တုန်းကမှ ရိုက်ပြီး မဆုံးမခဲ့ဘူး။ စကားနဲ့ပဲ ဆုံးမတတ်တယ်။ မောင်လေးကလည်း လိမ္မာတော့ တစ်အိမ်သားလုံး စိတ်ချမ်းသာကြတယ် ။
ကျမတို့ တိုက်ခန်းက အိပ်ခန်းသုံးခန်း၊ အမေနဲ့ဖေကတစ်ခန်း၊ မောင်လေးကတစ်ခန်း၊ မေကတစ်ခန်း နေလာခဲ့ကြတာ ဘာပြဿနာမှ မရှိခဲ့ပါဖူး။ sex ကိစ္စဆိုတာလည်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ပါပဲ ။
ဒီလိုနဲ့ ကျမအသက် ၂၅ နှစ်မှာ အိမ်ကပေးစားတဲ့သူနဲ့ ကျမ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပါတယ်။ သူ့နာမည်က ကိုမင်း ကိုယ်ပိုင်တက္ကစီ မောင်းပါတယ်။ ကျမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို သူ့ကိုပဲ ပေးအပ်ခဲ့တာပါ ။ ဘယ်ရည်းစားမှ မထားဖူးခဲ့ဘူး ။ ကျမကို အတင်းလိုက်နေတဲ့သူတွေ တဖက်သတ် ကြိုက်နေတဲ့ သူတွေတော့ ရှိပါတယ်။ ကျမ အရေးမလုပ်ခဲ့ပါဘူး ။
မင်္ဂလာဦးညမှာ မပျော်ရပဲ အရမ်းနာကျင်တဲ့ ဝေဒနာပဲ ခံစားရတယ်။ သွေးတွေဆိုတာ မြင်မကောင်းဘူး။ သူလည်း နာတယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ ။ နောက်နေ့ နေ့ခင်းဖက် တစ်ခါလုပ်တော့ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း ဖြစ်လာတာ ။ နောက်ပိုင်းတော့ အရမ်းကောင်းခဲ့ပါတယ်။
