Kavgadan Aşk ~ NOMİN

14.Bölüm

~~~~~~

"Kimsiniz"diye sordum beni arayan yabancı numaraya sabah hazırlanmış okuldan çıkacakken telefonum çalmıştı ama ne kadar seslensem de cevap vermiyordu tek duyduğum ses bir kaç hışırtı sesiydi tekrar "Kimsiniz"diye sorduğumda telefondan bir nefes alma sesi geldi sonra da konuşmaya başladı "Jaemin sen misin?"dedi bu kimdi şimdi beni nereden tanıyordu benim hyunglarımdan başka kimsede numaram yoktu ki "Evet ama siz kimsiniz iki saattir soruyorum beni değilde kendinizi mi bir açığa çıkarsanız acaba"dedim karşıdaki kişiden değişik sesler gelmeye başladı herhalde ağlıyordu bu nasıl bir ağlamaydı

"B-ben ,beni boşver sana atacağım adrese gelebilirmisin orada kim olduğumu anlarsın zaten"dedi ya beni enayi olarak mı görüyordu bu kadın anlamıyordum ki telefonda iki cümle kurduğum biriyle nasıl buluşabilirdim" Hemen konum atın geliyorum rica etmenize bile gerek yok bunu mu dememi bekliyorsunuz ne saçmaladığınızın farkındamısınız değil gibisiniz de çünkü"dedim tekrar derin nefes alıp konuştu "Jaemin haklısın ama seni tanıyorum diyorum anlatmam gereken kendimi bu yükün altından kaldırmam gereken konular var"dedi merak ediyordum ama güvenemiyordum "Lütfen sadece bir-iki saatini alır"dedi dediğim gibi merak ettiğimden "Tamam ne zaman"dedim o sırada Haechan içerden bağırdı"GÖTÜNE TOPLU İĞNE GİRSİN İNŞALLAH"yine neye bağırıyordu acaba

"İmkanın varsa bugün şimdi slay kafeye gel okulun olduğunu biliyorum ama önemli konular anlatacağım bir an önce kurtulmam gerekiyor"dedi "İyi tamam geliyorum umarım önemlidir yoksa vaktimi sana harcadığıma çok üzüleceğim"dedim çantamı olduğu yere bıraktım ve bizimkilerin yanına gittim "Hadi çıkalım ama ben okula gelmicem haberiniz olsun"Haechan izlediği diziden diğerleri de telefonlarından kafalarını kaldırarak bana baktılar "Niye nereye gidiceksin"diye sorduklarında ise "Sonra anlatırım boşver çıkmam gerekiyor"dedim ve arkamdan seslenmelerini umursamadan çıktım

Slay kafeye geldiğimde içeriye göz attım tanırsın dediği için tanıdık birini bulmaya çalıştım ama kimse tanıdık gelmedi arkamdan biri"Jaemin"dedi o tarafa doğru döndüğümde gördüğüm kişiyle sinirlerim allah katına kadar çıktı ne hakla benle konuşabiliyordu "Sensin değil mi ne kadar çok büyümüssün"dedi eskiler hiç yaşanmamış gibi "Benim büyüyüp büyümemem sani ilgilendirmiyor benim hiç bir şeyim seni asla ve asla ilgilendirmiyor ne bokum anlatmaya geldiysen anlat ve defol git ayrıca sen de hiç değişmemissin hala yüzsüz birisin"dedim bu kişi benim teyzemdi ama keşke kanımızdan biri olmasaydı keşke annemin üvey kardeşi olsaydı en azından bu kadar üzülmezdim

"Jaemin bana öfke dolusun biliyorum ama gerçekten anlatacağım şeyler önemli şeyler lütfen dinle hem zaten çok pişmanım keşke hiç yaşanmasaydı"dedi ve benim sinirlerim ikinci kez daha hopladı kendimi tutamayıp "SENİN PİŞMANLIĞIN BANA ANNEMİ GERİ GETİRMİYOR"diye bağırdım gözlerim dolmuştu kendimi bu kadına dalmamak için zor tutuyordum etrafa baktığımda neredeyse herkesin bize baktığını gördüm "Tamam tamam sakin ol bağırma gel tenha bi yere gidelim orda konuşalım"dedi ve kafeden çıktı yumruklarımı sıkarak peşinden ilerledim

En sonunda durduğunda yandaki banklardan birine oturdu bende en uzak olacak şekilde yanına oturduktan sonra konuştu"İzin verirsen en baştan anlatmak istiyorum"dedi konuşmak istemediğimden ufak bir kafa hareketi yaptım bunu anlayıp başladı"Biliyorsun annen ve baban iş için evlenmişlerdi her ne kadar istemeselerde birbirlerine saygı duyuyorlardı ama onunla asıl evlenmek isteyen bendim o da annenle değil benimle evlenmek istiyordu ikimizde birbirimizi seviyorduk yani sadece bana karşı yumuşaktı seni bile gözü görmüyordu neyse sen 6 yaşına geldiğinde seni ve anneni neredeyse hergün dövmeye başlamıştı bunları zaten biliyorsun ama benim eve gelmemle daha çok artmasının nedenini bilmiyorsun"dedi ve tepkime baktı ama yaptığım şey sadece göz yaşı dökmekti