Μεθυσμένα Παραληρήματα

Για μια ξανθιά με πράσινα μάτια

Όλοι ματώνουμε, άρα,
ολοι μπορούμε
να γράψουμε ποίηση
αλλά, ποίηση για τι;
ποίηση για ποιον;

Άλλοι γράφουν για τους άλλους
και άλλοι για τον εαυτό τους
κι εγω γράφω
για βλέμματα και χαμόγελα
κι εκείνη τη φωτιά
που μπορεί να κάψει
τους νευρώνες του εγκεφάλου μου,
στοιχηματίζω στη Μούσα
σαν τον Μπουκόβσκι
γράφω μεθυσμένος και διορθώνω
νηφάλιος, σαν το Χέμινγουεη
τρέχω με χίλια στην εθνική
και στουκάρω στο δέντρο
σαν τον Καμύ
για να καω από ενα βλέμμα
κι ενα χαμόγελο
και τον συνδυασμό τους

Όλοι ματώνουμε
μα εγω, εγω απλως φλέγομαι
και γράφω για εκείνη
που μπορεί να βάλει φωτιά
με ενα βλέμμα
και να κάψει το νου μου
σαν ελληνικό δάσος το καλοκαίρι
οχι ότι θελω να καίγονται
τα ελληνικά δάση
αλλά εγω φλέγομαι
και γράφω
και είναι καλά έτσι
πολύ καλά

Εσυ, κοίταξε με ξανά
μπορείς;