Destiny?

Να με θυμάσαι

Είναι απόγευμα.
Τέτοιες ώρες μιλούσαμε αδιάκοπα.

Ακόμα θυμάμαι τον χτύπο της καρδιάς μου κάθε φορά που άκουγα τον χαρακτηριστικό ήχο του μηνύματος και έβλεπα πως ήσουν εσύ.

Πάνε χρόνια που δεν μιλάμε.

Κάπου στα σκονισμένα συρτάρια του μυαλού σου, ίσως υπάρχω ακόμα.

Η απουσία σου είναι αισθητή σε κάθε κίνηση σε κάθε βήμα.

Ειδικά εδώ. Στο μέρος που περπατούσαμε μαζί.

Είναι όλα ίδια μα και τόσο διαφορετικά ταυτόχρονα.

Αναρωτιέμαι αν κι εσύ νιώθεις την απουσία μου.

Αν σου λείπουν όλα αυτά που ζήσαμε, αν ψάχνεις κι εσύ το βλέμμα μου, το χαμόγελό μου ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα. Αν ταράζεσαι όταν ακούς το όνομά μου.

Αν στην θύμησή μου σχηματίζεται στο πρόσωπό σου ένα πικρό χαμόγελο, για όλα όσα χάσαμε. Όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε.

Να με θυμάσαι που και που. Για να ζω έτσι στην καρδιά σου κι ας μην είμαι εκεί.

Να με θυμάσαι, κι ας είμαστε μόνο...

- Αναμνήσεις -