အမွေခံအပြစ်သား ( Ongoing မှီ )

156 - 160

အပိုင်း(၁၅၆) ကမ္ဘာသစ်

အနက်ရောင် တွင်းပေါက်အတွင်း ဝင်ရောက်သည်နှင့် ဝေ့ဝူယင်မှာ မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ရသည်။ နေထက် အဆများစွာ ပိုမိုသော အလင်းက သူ၏ ငွေရောင် မျက်လုံးများကို တဒင်္ဂမျှပင် ကွယ်သွားစေသည်။ ထိုအရာနှင့် ချိန်ညှိရန် ဝေ့ဝူယင် အချိန် တစ်ခဏ ယူရဦးမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ခြေထောက်အောက်ရှိ မြေပြင်မှာမူ ညီညာနေ‌ကြောင်း သူ ခံစားနိုင်၏။

“အာကာသထဲမှာ ပြုတ်ကျ သွားသလိုမျိုး ခံစားရလိမ့်မယ်လို့ ငါထင်ထားခဲ့တာ... ခုကျ ဘာမှလည်း ထူးထူးဆန်းဆန်း မရှိဘူး... သာမန် တံခါးတစ်ချပ်ကို ဖြတ်သွားတာနဲ့တောင် တူနေသေးတယ်... သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲက ပစ္စည်းတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်ရသလိုပဲ”

စူးရှသော အလင်းရောင်နှင့် အသားကျသွားချိန်၌ ဝေ့ဝူယင် ခေါင်းကို မော့ကာ ကောင်းကင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ အမြင်အာရုံက ပုံရိပ်ဖမ်း သလင်းကျောက်အလား အရာအားလုံးကို စွဲမြဲစွာ မှတ်သားရန် တာဆူနေသည်။

ဝေ့ဝူယင် ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာခဲ့၏။ သူသည် ငယ်ရွယ်စဥ် ကလေးဘဝတည်းက အပြောကျယ်သော စကြဝဠာ အတွင်း ခြေဆန့်ရန် စိတ်ကူးယဥ်ခဲ့ဖူးသည်။ အမျိုးအမည် မသိရသော တိုင်းပြည်များကို ဖြတ်ကျော်ကာ ဆန်းကြယ်သည့် နတ်ဆိုးများ၊ မိစ္ဆာများနှင့် တွေ့ဖူးချင်ခဲ့သည်။ ဤနေ့သည် အိပ်မက်ခဲ့ရသည့် ဘဝတစ်ခု၏ အစ ဖြစ်ကောင်းပေလိမ့်မည်။

သူ ပထမဆုံး တွေ့လိုက်ရသည့် အရာက နေ ဖြစ်သည်။ သို့သော် နေက တစ်စင်းတည်း မဟုတ်။ သုံးစင်းတိုင်တိုင်ပင်။

ဤနေသုံးစင်းသည် အကန့်အသတ် ကင်းမဲ့ကာ တောက်ပ နွေးထွေးသည့် နေရောင်ခြည် သုံးဖြာဖြင့် လောကကြီးကို သိမ်းပိုက်ထားသည်။ ၎င်းတို့သည် အရွယ်အစား အမျိုးမျိုး ရှိသော်လည်း တစ်ခုနှင့် တစ်ခု ပိတ်ဆို့ခြင်း၊ ဖုံးအုပ်ထားခြင်း မရှိချေ။ ပို၍ ဆန်းကြယ်သည်က ၎င်းတို့အားလုံးမှာ အရောင် မတူညီကြချေ။

အသေးငယ်ဆုံး နေမှာ တောက်ပနေသည့် လတစ်စင်းနှင့် တူညီကာ ပန်းရောင် ဖျော့ဖျော့ အလင်းကို ထုတ်လွှတ်ပေးနေသည်။ အဝေးမှ ပင်လျှင် ထိုနေ၏ မျက်နှာပြင်ထက်၌ တရိပ်ရိပ် လှုပ်ရှားမှုများ ဖြစ်ပေါ်နေသည်ကို တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ထိုအရိပ်များမှာ နေမီးတောက်များ အဆုံးမဲ့ ပေါက်ကွဲနေခြင်းလော။ ဝေ့ဝူယင် ထိုကဲ့သို့ အရာမျိုး တစ်ခါမှ မမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးချေ။