Chapter 116
ဆာစီးနီယာသည် မြင့်မားစွာတဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသည့် မီးတန်းကိုစိုက်ကြည့်ကာ တံတွေးကိုမြိုချလိုက်မိသည်။ ထိုမီးတောက်မှာ သူအရင်ကစုပ်ယူဖူးခဲ့သည့်မီးတောက်များထက်ပင် အရွယ်အစားပို၍ကြီးနေသည်။
‘တကယ်ပဲ အဆင်ပြေပါ့မလား’
မီးတောက်မှာ ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ အဆက်မပြတ်တောက်လောင်နေသည်။ ဆာစီးနီယာ လက်ကိုဖြန့်ကာ မီးတောက်ကိုစုပ်ယူရန်ကြိုးစားနေသည်။သူ ဆွဲငင်အားဖြင့်စုပ်ယူလိုက်လျှင် ထိုအရာကိုတားနိုင်မည်ဟု ထင်နေသော်လည်း မီးတောက်မှာ ထိုကဲ့သို့လုပ်နိုင်ရန်ပင် ခက်ခဲနေသည်။
‘ဘာလို့လဲ…’
ဆာစီးနီယာ၏ကိုယ်ပေါ်မှ အေးစက်သည့်ချွေးစက်များ ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ သူထင်ထားသည့်အတိုင်း ဖြစ်မလာသည့်အတွက် ရှက်စိတ်များကြောင့် ဇောချွေးပြန်နေခြင်းပင်။
အခုအခြေအနေေအရဆိုလျှင် မီးတောက်ကိုစုပ်ယူနိုင်နေရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်မီးတောက်မှာ သားရဲရိုင်းတစ်ကောင်သဖွယ် မာန်ဖီနေဆဲပင်။ ဆာစီးနီယာ၏နှုတ်ခမ်းမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေကာ မျက်လုံးကိုကျယ်ကျယ်ဖွင့်၍ သတိကြီးကြီးထားထားသည်။ သူသာအမှားလုပ်မိလျှင် သူ၏အနားမှလူများ နာကျင်ရပေလိမ့်မည်။
“ဟာ့”
နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် သူ့လက်များကိုဆန့်ထုတ်ကာ စွမ်းအားများကိုထုတ်နေသည့်အချိန်တွင်မီးတောက်ကြီးသည် သူ၏ပစ်မှတ်ကို တွေ့သွားသပဲ့သို့ မီးခိုးတန်းများကိုဖြတ်ကာ ဆာစီးနီယာဆီသို့ ဦးတည်လာသည်။
“အားးး”
ထိုကျယ်လောင်သောအသံမှာ နေရာတစ်ခုလုံးကိုပြန့်နှံ့သွားကာ နှားစည်ကိုပင်ထိခိုက်စေနိုင်လောက်အောင် ပြင်းထန်သည်။
