You Fill My Heart [Completed]

◾36◾

(Unicode)

"ကိုကို"

အလုပ်လုပ်နေစဉ် တံခါးဝကနေ ထယ်ယောင်းအသံလေးကြားလိုက်သည်နှင့် ဂျောင်ဂုချက်ချင်း ခေါင်းထောင်လာပြီး လုပ်လက်စအကုန် ရပ်လိုက်လေသည်။

"အချစ်.. ပျင်းလို့လား၊ ဗိုက်ဆာလို့လား၊ အိပ်ချင်လို့လား ကိုယ့်ကိုပြော"

"ဒါဘာလဲ"

ထယ်ယောင်းက ပြောလည်းပြော၊ လက်ထဲက ဖုန်းကိုလည်း ဂျောင်ဂုဆီ ထောင်ပြလိုက်ရာ screen ထက်မှာပေါ်နေသော မက်ဆေ့ကြောင့် ဂျောင်ဂု မျက်တောင်လေးတဖျတ်ဖျတ်ခတ်သွားလေသည်။

"အဲ့ဒါက.."

"ကျွန်တော့်ကို အမေက ရောင်းစားနေတာလား ဒါမှမဟုတ် ကိုကိုက ကျွန်တော့်ကို ဝယ်နေတာလား၊ ကျွန်တော်က ပိုက်ဆံနဲ့ဖလှယ်ရတဲ့ ပစ္စည်းလား"

"အဲ့သဘောမဟုတ်ပါဘူး ကိုယ်ရှင်းပြပါမယ်၊ ကိုယ်က အမေ့ရဲ့ အကြွေးတွေကို ဆပ်ပေးရင်း သုံးစားရိတ်လေး နည်းနည်းပေးလိုက်ရုံပါ"

"ကိုကို အဲ့လို လျှောက်မပေးပါနဲ့၊ ကျွန်တော် အခုချက်ချင်း အမေ့ဆီက ပြန်တောင်းမယ်"

ထယ်ယောင်းက ပြောပြီးတာနဲ့ သူ့ဖုန်းလေးကို ထုတ်ကာ သူ့အမေဆီ ဆက်လေတော့သည်။

"အချစ်.. အဲ့လိုလုပ်စရာမလိုပါဘူး"

ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းဖုန်းဆက်တာကို တားဖို့ ရှေ့ကိုလှမ်းလာပေမယ့် ‌ထယ်ယောင်း မျက်စောင်း တစ်ချက်နဲ့ပင် ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်သွားရ၏။

"အမေက ဖုန်းချပစ်တယ် ကြည့်ပါဦး"

ထယ်ယောင်းက ပြောပြီး ပြန်ဆက်တော့ တစ်ဖက်မှ စက်ပိတ်သွားလေပြီဖြစ်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလို ထယ်ယောင်းမျက်ရည်လေးများ ‌ဝဲလာပြီး ဂျောင်ဂုကို မော့ကြည့်လာလေ၏။

ထယ်ယောင်းမျက်ရည်တွေကိုမြင်တော့ ဂျောင်ဂုမှာ ပြာပြာသလဲနဲ့ ထယ်ယောင်းနားကို‌‌သွားလိုက်ပြီး

"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊ ကိုယ်ကြိုမပြောမိတာရော အခုလိုလုပ်တာတွေရောကြောင့် တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကိုယ်က မင်းကို ဝယ်တယ်ဆိုတဲ့သဘော လုံးဝမပါပါဘူး၊ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် အဆင်ပြေပြေ နိုင်ငံခြားသွားနိုင်အောင် လုပ်ခဲ့ရုံပါပဲ၊ တခြား မကောင်းတာမျိုး ဘာမှမပါပါဘူးနော်၊ ကိုယ့်ကို ယုံပါ"