Ben Zeynep. İstanbulda yasiyorum ve yalnızım, tüm hayatım internet, kısaca yalnızlığımı internet ile giderebiliyorum.
Akşamları instagramda dolaşmayı çok seviyorum zaten her akşam instagramdayım ama saat çok geç olmuştu hiç uykum olmamasına rağmen uyumak zorundaydım çünkü okulum vardı:(
Benim okulda çok fazla yakın olmadığım ama arada konuştuğum arkadaşım Sude var, pek kafa bi kız değil ama ondan başka arkadaşım yok ve bu yüzden İnternete bu kadar bağlıyım.
Yalnız olmamın sebebi benmiydim yoksa insanlarmıydı? Hiç bir zaman anlamıyorum bunun nedenini;(
Neyse instagramda dolaşmaya devam ediyordum ve instagramdan bir mesaj bildirimi geldi asla inanamadım ve şaşkın bir şekilde ekranla bakışıyordum. Beynim sakın girme diyordu fakat kalbim hiç öyle demiyordu çünkü bazı insanlar durduk yere insanların kalbini kıracak mesajlar atabiliyor.
Herneyse mesaja girdim ve mesajda
Kimden- Ege'den
Kime- Zeynep'e
"Neler yapıyorsun" bu kimdi ve bana neden yazıyordu kaşları mı çatıp ekrana bakıyordum. Engellemelimiydim yoksa konuşmalımıydım? Yalnız olduğum için konuşmak istedim elbette ama ne yazıcaktım bilmiyordum, uzun zamandır biriyle konuşmuyordumki ne diyeceğimi bile yarım saat sat düşündüm.
Sanırım tanışmak istiyor sanırım değil Zeynep basbaya tanışmak icon yazmış neyse kendi kendime konuşmayı bırakıp artık egeye cevap vermeliyim. "Ne istiyorsun" yazsam çok kaba olur "Tanışıyormuyuz" mu demeliyim acaba hiçbir şey diyemeden hesabına girdim kendi fotoğrafları gözüme çarptı bayada iyiydi:)Mesaja artık cevap girdim
Kimden- Zeynep' ten
Kime- Ege' ye
"Hangi amaçla yazdın? Dedim.
Ahh zeynep salak mısın çocuk sadece konuşmak istemıştir. Yani umarım öyledir.. Sonra mesajlardan hemen çıktım tabiki çünkü kalbimin atış sesleri 457km uzaktan bile duyulabilecek kada hızlı atıyordu, çok heycanlıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
457Km Uzaktan [DEVAM EDİYOR]
Cerita Pendekİlk kitabım destek olursanız çok sevinirim:)