DIŞLANMAK

KAYBOLDUM

Gece saat 01.00. Ben dışarıdayım ve sanırım kaybolmuştum.Size olanları anlatayım. Akşam saat 21.00'da yemekten sonra arkadaşlarımla dışarıya çıkmak için sözleşmiştik. Ve saat 20.30'da evden çıktım. Bizim 5 kişilik bir arkadaş grubumuz var. Zeynep, Simay, Deniz, Masal ve son olarak Arya ben. Ben bu grupta sürekli dışlanırdım. Her bir şey olduğunda "Arya gidebilir" veya "Arya yapamıyor boşverelim onu" gibi cümlelerle beni ezikliyorlardı. Ama bana bir işleri düşünce şunu yapmazsan gruptan atarız vb. cünlelerle de tehdit ediyorlardı. Ben ise yapmak zorunda kaldığım için yapıyordum. Ama buna bir dur demek için az önce bahsettiğim buluşmayı ayarlamıştım. Ve neler olacağını düşündüm. Artık buluşmaya hazırdım.

Saat 21.30 olmuştu hala gelmedikleri için gruba "nerdesiniz" yazdım. Zeynep de "geliyoruz yoldayız geç çıktık biraz 10 dakikaya oradayız" diye mesaj attı. Simay da ardından "bizde geç çıktık Masalla geliriz dakikaya". Konuşma bu şekildeydi. Sonra beklemeye başladım...

(10 dakika sonra)

Zeynep:
"Geç kalmadık dimi yetiştik"
Ben ise buna cevap olarak "Hayır" dedim.
Sonra ise Deniz atıldı ve
"Eee nereye gidicez"
Simay ise
"Yeni açılan bir kafe varmış oraya gidebiliriz" dedi.
Herkesten onay topladıktan sonra o cafeye gittik. Ve içecek pasta falan istedik onlar gelirken de sırlar odası oynamak istedik. Oynamaya başladık. Herkes böyle sırlarını falan anlattı. İçecek ve pastalar geldi. Yedikten sonra sırların aramızda kalcağı hakkında konuştuk ve anlaştık ta ki o mesajı görene kadar...

Konuşmadan sonra herkes telefonlara gömüldü. Masal bana komik bir video göstermek için telefonu uzattı ve bildirim sesi duyuldu. Mesaj ise o dördünün ortak kurduğu grubta Zeynep "Arkadaşlar Arya alttan alır bizim sırlarımızı başkasına anlatmaz. Rahat olun. Ama benim ona bir planım var. Yarın aynı saatte buluşuyoruz ve o planı konuşuyoruz. Herkes için uygundur herhalde" diye bir mesaj attı. Hemen telefonu Masala geri vererek arkadaşlarıma "hoşçakal(may)ın"diyerek ayrıldım.

Kulaklığımı açtım ve ağlayarak yürüyordum. Çünkü planımı yapamamıştım. Anlattığım sırlar ne kadar gerçek olmasa da üzülüyordum işte ama kendimi toparlamaliydim. Ama kaybolmuştum şuan bir şey yapamazdım. O yüden bir ağacın gövdesine yaslanarak uyumaya çalıştım...