TEK GECE

ÇığLık

- Yapma nolur yapma ! Yalvarıyorum sana ne olur yapma ! Ahhh !

Bu annemin sesi diyerek fırladım  yataktan. Hep duyduğum seslerdi bunlar. Önceden korkardım ama artık korkmuyorum. Sadece yoruldum bunaldım. Gitmek istiyorum bu evden ! Her gece aniden uyanmak bu ikisinin sesini dinlemek berbattı. Üniversiteyi de bu ikisi yüzünden kazanamamıştım. Bu ikisi ! Annem ve üvey babam..

Telefonumun ışığını açıp boyası dökülmüş çatlak duvara doğru tuttum. Camı kırılmış olduğu halde hala tüm güzelliğini koruyordu duvar saatim. Babamın bana hediyesiydi.. Işığı sabitleyip saatin kaç olduğunu görmeye çalıştım. Evet saat 21.55 ti. Neden bu kadar erken yatmıştım ki ben diye düşünecekken aklıma yarın çok erken kalkmam gerektiği geldi çünkü yarın ilk iş günümdü. 

Babaannem ben küçükken bana çeşit çeşit renk renk elbiseler dikerdi. Yanına gidip bana da öğretir misin dediğimde bana olumsuz cevap vermemiş aksine elime iğneyi tutuşturmuştu. Bir kaç bir şey gösterdikten sonra 'Ne kadar düzgün elin var güzel kızım çok beceriklisin ' diyerek motive etmişti beni bende o güvenle bir şeyler dikmeye başlamıştım. Mesela babamın yırtık pantolonlarını.

Babamdan bahsedince gözlerim dolardı her zaman.

- Deemeeettttt !

Bu annemdi. Hemen odadan çıktım. Yerde baygın halde yatan annemin yanına oturdum ve dövülmekten mosmor olmuş yüzüne dokundum başını dizlerimin üstüne koydum. Annemin gözyaşlarına eşlik ediyordu gözyaşlarım. Pişmanlığın gölgesi bizi karartıyor ve üşütüyordu.Annemin ağzından çıkan iki ayrı kelime;  Demet ve Murat..

Annem her murat dediğinde midem bulanır kusasım gelirdi. Bir kadın kalbine kaç erkek koyabilirdi ki ?