Watching The Stars/Ranpoe

2

"ranpo bu ay içerisinde ne oldu?"

Zümrütler koyulaşmıştı. Solgun ellerini başına götürdü ve sessiz kalmayı tercih etti. Kendisi de bilmiyordu ne olduğunu.
Yarım saat önce, küçük bir sinir krizi geçirmişti. Ne olduğunu veya neden olduğunu hatırlamasa da sevgilisi hatırlıyordu.

Küçük, çok küçük bir olaydı. Bu kadar tepki vermesini beklemiyordu, yanına gidip oturdu ve sarıldı.

"Doktora gidelim mi?"

Hayatında gördüğü en uysal insan neden şimdi böyle bir çöküşün içerisindeydi? Her gün daha kötü oluyordu ama ranpo ona bundan bahsetmiyordu.
Tam bir işgenceydi.

Belki dakikalar belki saatlerce öyle kaldılar. Kimse ağzını açmamış, konuşmamıştı. Tâki ranpo kafasını kaldırıp menekşelere bakana denk.

"Beni bir eve götürmüştün."

Poe anlam veremeyen gözlerle ranpoyu süzdü. Ranpo ise anlatmaya devam ediyordu.

"Uçurum kenarında bir ev tekrar oraya gidebilir miyiz? Bu şehirden uzaklaşmak istiyorum. Beni öldürüyor gibi hissediyorum."

Neyden bahsettiğini anlamamıştı. Poe ne bir ev ne bir orman ne bir uçurum biliyordu. İç çekerek sevgilisini kendisine daha çok çekti ve boynuna küçük bir öpücük kondurdu.

"Hatırlıyor musun karl'a benzeyen bir rakun görmüştük."

Hatırlamıyor.

"Hatırlıyorum."

Ranpo küçük bir kıkırtı bıraktığında yazar biraz olsun rahatlamıştı.

"Hastaneye gidelim mi ranpo?"

"Ne için?"

Ranponun reddedeceği belliydi bu yüzden tamamen doğru söyleyemezdi. Sevgilisinden ayrılıp saate baktı ve sonra telefonunu çıkardı.

"Çok şeker yiyorsun şeker hastası olmaman için önemli en azından erken fark ederiz değil mi?"

Ranpo somurtarak ellerini birleştirdi ve ayağa kalktı. Neredeyse her ay bunu yapıyorlardı ve edgara sözü vardı.

"Tamam."

İkiside kalkmış birkaç parça kıyafeti üzerine geçirmiş ve kısa bir sürede yola koyulmuşlardı. Bu sefer onlara karl da eşlik ediyordu.
Yazar küçük dedektifine aynadan göz gezdirse de arkada ikiside gayet iyiydi.

Ranpo onun değerli bir parçasıydı. Değerli bir kitabı, değerli bir yanı. Kesinlikle en güzel eser olabilirdi güzel sevgilisi. Ona bir şey olmasını istemiyordu.

Hastaneye geldiklerinde yağmur başlamıştı. İlk önce arabadan hızlıca poe indi, sonrasında şemsiyeyi çıkarıp sevgilisini indirdi.

Hastaneye gelmeden önce çoktan doktora mesaj atmıştı. Onun önünde yalancı düşmek istemiyordu bu yüzden oyununu mükemmel bir şekilde oynamalıydı. Nede olsa sevgilisi bir dedektifti değil mi?

Hastaneye geldiklerinde onları kendi doktoru karşıladı. İkisininde yüzünde küçük bir gülümseme olsa da ranpo halinden hiç memnun görünmüyordu.

"Ranpo suratını asma eğer bir şeyin yoksa sana dönüşte güzel bir pasta alırım."

Sihirli sözcükler söylendiğinde ranpo tebessüm edip doktorun yanına gelmişti.

"Çabuk halledelim o zaman."