လေးလံနေတဲ့မျက်ခွံတွေကိုဖွင့်ကြည့်တော့သူ့အခန်း
ထဲတွင်..ညနေဆရာပြန်သွားကတည်းကသူအိပ်ပျော်
သွားတာဖြစ်သည်။နာရီကိုကြည့်တော့8နာရီထိုးလုနီး
ပါး..အန်တီလေးကသူ့ကိုမနှိုးဘူး။အဲ့လောက်ထိအိပ်
ပျော်နေတာကို..
မျက်နှာသစ်သတ်ပြီး အိမ်အောက်ကိုဆင်းတော့
ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်နေတဲ့ဦးလေးkrisကသူ့ကိုပြုံးပြ
သည်။သူလည်းပြုံးပြပြီး ထမင်းစားပွဲတွင်ဝင်ထိုင်
သည်။
"taehyungငယ်..ညနေက ဆရာဘာလို့အစောကြီး
ပြန်သွားတာလဲ"
"ဟိုဟာ..အရေးတကြီးချိန်းထားရှိလို့တဲ့..မနက်ဖြန်ကျရင်အချိန်ပိုပြန်သင်ပေးမယ်ပြောတာပဲ"
"အေးပါ..အေးပါ..အန်တီလေးကဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ၊ပြီးရင်မင်းရေခဲကပ်ဦး မျက်လုံးတွေအစ်နေတယ်"
မျက်လုံးအောက်ကိုစမ်းကြည့်တော့အန်တီလေးပြော
သည့်အတိုင်းအစ်နေသည်။ညနေကငိုပြီးအိပ်ပျော်
သွားလို့ဖြစ်မည်။
" ကြက်ဆင်သားဟင်းရပြီ"
အန်တီလေးက ကြက်ဆင်သားဟင်းကိုပန်းကန်ထဲ
ထည့်၍ထမင်းစားပွဲတွင်ဝင်ထိုင်သည်။
"မွှေးနေတာပဲ"
"မင်းဦးလေးkrisချက်ထားတာလေ"
"ဝါး..ဦးလေးkrisကဟင်းချက်တတ်တာလား?"
တအံတသြနဲ့ဦးလေးkrisကိုကြည့်ပြီးမေးလိုက်၏။
"ဟုတ်တယ်..မင်းဦးလေးက လူပျိူအရွယ်ကတည်း
ကဟင်းချက်တတ်တာ"
ဦးလေးkrisကတော့ အန်တီလေးနဲ့သူနဲ့ပြောနေတဲ့
ဘာသာစကားကိုနားမလည်စွာပြုံးတုံတုံလေးနဲ့နား
ထောင်နေသည်။
"ကဲ..ရော့"
အန်တီလေးသည် ဦးလေးkrisရဲ့ပန်းကန်ထဲကို
ကြက်ဆင်သားဟင်းအရင်ဆုံးထည့်ပေးသည်။
ဦးလေးkrisကအန်တီလေး၏ကော်ဖီရောင်ဆံနွယ်
တွေကိုနားအနောက်သို့ထိုးထည့်ပေး၍ နားထင်နား
လေးကိုခပ်ဖွဖွလေးနမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
ဘယ်လိုတွေတောင်ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်ကြတာလဲ..
"အို..kris..taehyungငယ်အရှေ့မှာဘာလုပ်နေ
တာလဲ..ဟိုမှာကလေးကကြည့်နေပြီ"
