ცხოვრება ჭადრაკის წესებით

ყველაფრის დასაწყისი

თუ ცხოვრებას ჭადრაკს დავუკავშირებთ მაშინ აღმოჩნდება რომ ჩვენ ყოველდღე ან ვიგებთ ან ვაგებთ პარტიებს

ჭადრაკის თამაში და ამით ცხოვრება ჩემთვის დიდი სიამოვნება იყო თითოეული ფიგურის შეხებისას ტანში ჟრუანტელის გავლა ყველა დიდი შიში
თითოეული დაკარგული ფიგურა დაკარგული იმედი იყო

ვთამაშობდ რადგან ეს მომწონდა
ვთამაშობდი რადგან ეს მიყვარდა
ვთამაშობდი რადგან ეს ერთადერთი

იყო რაც კარგად გამომდიოდა
ჩემი ცხოვრების მთავარი მოტივატორი იყო
მაგრამ ყველაზე მეტად მისი იდუმალება მხიბლავდა
როდესაც საქმე ჭადრაკს ეხება მხოლოდ ის ერთი ადამიანი მახსენდება იმედი რომ მომცა და უამრავ პარტიაში მომიგო
ფიგურებს ისე ოსტატურად სვავდა დაფაზე სუნთქვა მეკვროდა

მე ის მიყვარდა მაგარამ მისმა
იდუმალებამ ბოლო მოუღო მასაც მეც და ჩემს ცხოვრებასაც
ეს ამბავი დიდი ხნის წინ დაიწყო მაგრამ ვერასდროს ვიფიქრებდი ასე თუ დამთავრდებოდა

***
წლები წინ

მშობლები თითქმის არ მახსოვს არც მათი სახელები ვიცი ,ერთადერთი რომელსაც შემიძლია ოჯახის წევრი დავუძახი ეს ჩემი გარდაცვლილი მამიდა მერია.

სწორედ მისი გარდაცვალების გამო ვდგავარ ამ შენობის წინ და ტანში მზარავს

არასდროს მიფიქრია აქ ყოფნაზე მაშინაც კი როცა მშობლები არ მყავდა
ჩემს თავზე დიდი შრიფტით აწერია
"წმინდა ელენას სახელობის ობოლთა თავშესაფარი " და მგონია რომ ჯოჯოხეთში ვხვდები

პატარა ფეხებს ძლივს ვადგავ ცივ სრიალა მინას და მივუყვები დერეფანს დირექტორის ოთახისკენ
კედლები სულ თეთრია აქაურობა საავადმყოფოს მაგონებს წამლის სუნიც კი მიწვავს ცხვირს

ჩემს უკან ჩემი გამცილებელი მოჯლაგუნობს მოუქნელი მოხუცია თან ჩემს ბარგს მოაქანავებს
იმის მერე რაც ჩემი მშობლები დაიღუპნენ ჩემმა მდიდარმა ნათესავებმა არ ისურვეს ჩემს მოვლა-პატრონობაზე პასუხისმგებლობის აღება
აი რატომაც ვარ აქ