Bölüme geçmeden önce oy vermeyi unutmayınız.
28.bölüm
" SESİMİ DUYUR"
🎀
2 gün sonra
Balayından döneli saatler olmuş ve yine her şeyin başladığı eve gelmiştik.
Evlendiğimizde ikimizde onları yalnız bırakmak istemediğimiz için ayrı bir eve çıkmamıştık. Böylesi hem bizim için hem de onlar için en iyisiydi. Valizimdeki kirli kıyafetleri odamdaki kirli sepetine attım, temizleri ise geri dolabıma yerleştirdim. Balayındayken fazla kıyafet giyinmediğim için götürdüğüm çoğu kıyafet temizdi.
Kısa bir balayı tatili bana tüm kötü şeylerden arınma ve aile kurma vaktimin geldiğini çağrıştırdı.
Her şey bitecek ve kötü şeyler son bulacaktı.
Bu hikaye ise böylece bitecekti...
2 ay sonra
Heyecanla elimdekine bakıyordum. 2 aydır hasta olmamam bana mutlu bir haberin geldiğini açıkladığı gibi bir eczaneden hamilelik testi almıştım.
Elimdeki teste baktım ve mutlulukla gözlerimi yumdum.
İki çizgi.
Hamileydim.
Bu andaki mutluluğumu ve bir anne olacağımın heyecanını unutmak benim için imkansız olmuştu. İkinci defa bir şey beni mutlu etmişti, birincisi evlendiğim an ve ikincisi çocuğumun haberini aldığım an...
Hava zaten akşam olduğu için herkese aynı anda söylemek istedim. Elime 6 kâğıt aldım ve hepsinin üstüne test ve iki çizgi çizdim.
Yemekleri Nida hazırlıyordu, her zamanki gibi. Hazırladığı yemekleri ona yardım etmek amacıyla tabaklara pilavı koydum. Pilavların arasına hazırladığım kağıtları koydum.
Tabakları tek tek masaya götürdüğümde herkes masaya oturdu. Ben de sandalyeyi kendime doğru çekerek oturdum ve bekledim.
Yemekleri yedikleri an ağızlarına bir kağıt parçası gelecek şekilde koymuştum kağıtları. Yedikleri andaki yüzlerinin buruşma hızını izlerken keyifliydim. Ağızlara dayanan eller pek keyifli gibi durmuyordu.
Ağızlarından çıkardıkları kağıtlara dikkatli şekilde baktılar. Etrafa bakındılar ve gözler beni buldu. Aren işaret diliyle "hamile misin?" Diye sordu. Heyecanlıydı. Kıvanç sandalyeden kalkarak bana doğru koştu. Ben de ani hareket ile sandalyeden kalktım ve ona sarıldım. Beni kaldırarak etrafında döndürürken kulağıma fısıldadı. "Çocuğumuz kız mı olsa?"
Çocuğumuzun kız olması için sesimizi duyuracaktık.
Kız olacaktı...
Sarılmayı yavaşça bırakarak masaya tekrar oturduk. "Eee," dedi Beste. "Adını ne koyacaksınız?" Diye sordu. "Kız olacaksa ne olur erkek olacaksa ne olur?" Diye sordu Berke de. Kıvanç bana doğru döndü. "Vallaha ben hiç bilmiyorum," dedim. "Bana hiç sormayın."
7 ay sonra
Doğum için bana sancı verilirken içimdeki acıyla "Ahh!" Diye bağırdım. Normalde şimdi doğumun üzerinden 1 hafta geçmesi gerekiyordu fakat doğmamıştı. Kızımız doğmamıştı. Doğmuyordu. Birçok kişinin olduğu odada beklerken diğer kişilerinde bağırışlarını duyuyordum.
Şirin bir doktor hanım yanıma geldi. "Doğumhaneye alın, sezeryan yapacağız." Dediğinde gözlerimi yumdum.
Hızlıca doğumhaneye götürülürken etrafa bakındım. Kıvanç'ı gördüğümde gülümsedim. Doğumhaneye girdim.
Acıyla kıvranırken kararları hiçte şirin olmayan doktor kesici bir alet ile karnımın altını deşerken diğer hemşireler elimden ve ayaklarımdan tutuyorlardı.
Kesici aletin görüntüsü zihnimde dolaşırken gözlerimden yaş aktı. Ellerimi sıkıca sıkarken rahmim sızlıyordu. "Sabret." Dedi içlerinden bir kişi. Sesin geldiği tarafa bakmaya çalışırken gelen iki kat sancıyla belim yay gibi gerildi.
Her şey bitecekti diye kendimi avutuyordum, bu da bitecekti...
Gözlerim usulca kapandı ve sıktığım ellerim yavaşça yumuşadı.
⚜️
Gözlerim yavaşça açıldı. Etrafa bakındığımda yanımda oturan Kıvanç'ın elinde küçük bir bebek gördüm. Gözlerim daha net etrafa bakarken Kıvanç benim uyandığımı fark etti.
"Günaydın." Dedi elindeki kız bebeği sallayarak. "Bizim kızımız demi?" Diye sordum. Kafasını sallarken gülümsedi. "Bizim kızımız." Dedi. Biraz daha oturur pozisyona gelmeye çalışarak kollarımı bebeğe doğru uzattım. Kıvanç bebeğimizi bana doğru getirdiğinde onu kucağıma aldım.
İlk defa bugün kızımı kucağıma aldım...
Yanağına yaklaşarak bir öpücük kondurdum. Kucağımda onu sallarken bir yandan da mutlu aile tablosuna bakıyordum. Hava kararmış ve akşam olmuştu. Oysaki ben doğumhaneye girerken aydınlıktı...
BÖLÜM SONU
Yine bir bölümün sonundayız:) koskoca kitabın bitmesine son 2 bölüm kaldı...:/
Bir sonraki bölümü de yayınlayacağım ve finali 3 eylülde yayımlayacağım.
Not; finali hâlâ yazmadım.
Not2; finali okumak istemezsiniz...
Saygılarımla
-Heo.🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHPARE KORUYUCULARI
Ação"Sanki karanlığın içine gömülmüş gibiyim. Elim ayağım sürekli birbirine karışıyor. Ne yapacağımı bilemiyorum, düşünüyorum ama doğru yolu bulamıyorum. Her gece düşünüyorum, gerçekten. Bu işin sonu nasıl bitecek? Birisi zarar görecek mi diye. Biliyorm...
