" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Ένα βήμα μπροστά,δύο πίσω...

Ο Μιχάλης έβαλε την Αθηνά να ξαπλώσει στο κρεβάτι του...
Κατέβηκε στην κουζίνα και της έφτιαξε έναν καφέ...
Ανέβηκε ξανά και μπήκε στο δωμάτιο της...
Ακούμπησε την κούπα με τον καφέ πάνω στο κομοδινάκι που υπάρχει δίπλα στο κρεβάτι και έκατσε δίπλα της...
Μι:Πως νιώθεις;...την ρώτησε σιγανά...
Αθ:Γυρίζει όλο το δωμάτιο...
Μι:Ήθελες να κατεβάσεις όλη την κάβα...τι να σε κάνω...είπε γελώντας...
Αθ:Κάτι έχω στο μυαλό μου...
Η Αθηνά τον έπιασε από το χέρι και τον τράβηξε πάνω της...
Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και άρχισε να τον φιλά...
Ο Μιχάλης ανταποκρίθηκε και συνέχισε να την φιλά γεμάτο πάθος αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα αποτραβήχτηκε απότομα κάνοντας την Αθηνά να δυσανασχετήσει...
Μι:Όσο και αν το θέλω αυτή την στιγμή είναι λάθος...
Αθ:Α,ναι,ξέχασα...γέλασε ειρωνικά...η γνώμη σου για εμένα είναι η χειρότερη...
Μι:Έχεις πιει και δεν θα σε εκμεταλλευόμουν ποτέ στην κατάσταση αυτή...όταν θα είσαι νηφάλια το ξανά συζητάμε okay;...
Ο Μιχάλης ξεφύσηξε αγανακτισμένος και πήγε να σηκωθεί αλλά το χέρι της Αθηνάς τον σταμάτησε...
Αθ:Τουλάχιστον να κοιμηθούμε αγκαλιά;...ή και αυτό είναι εκμετάλλευση;...ρώτησε με την ίδια ειρωνεία...
Ο Μιχάλης πήρε μια βαθιά ανάσα και ξάπλωσε δίπλα της τραβώντας την στην αγκαλιά του...
Μι:Θα με τρελάνεις εσύ αλλά τι να σε κάνω...είπε ψιθυριστά και της χάιδεψε τα μαλλιά...
Αθ:Να μου δείξεις τι νιώθεις...
Του είπε η Αθηνά λίγο πριν την πάρει ο ύπνος στην αγκαλιά του...

...

Το επόμενο πρωί...

Ο Μιχάλης δεν είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ...
Την είχε στην αγκαλιά του και την κοίταζε μόνο...
Αυτό που του είπε πριν την πάρει ο ύπνος τον προβλημάτισε πολύ...
Ήθελε τόσο πολύ να της δείξει το τι αισθάνεται για εκείνη αλλά φοβόταν να το εκφράσει και να θέσει την ζωή της σε κίνδυνο...
Από την άλλη,όταν είδε αυτόν τον τύπο τόσο κοντά της και να την φλερτάρει με κάθε ευκαιρία έπιασε τον εαυτό του να ζηλεύει και να ζηλεύει πολύ...
Στην σκέψη και μόνο ότι είναι με κάποιον άλλον ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται...
Στο μυαλό του τριγυρνούσαν οι λέξεις τις Ειρήνης...

Ει:Ναι,γιατί μετά την γυναίκα σου δεν σε είδα να ξανά ερωτεύεσαι...τώρα που το βλέπω χαίρομαι...

Μήπως,είχε έρθει η ώρα να προχωρήσει και να το ζήσει;...
Από τις σκέψεις του τον έβγαλε η Αθηνά που τον είχε πλησιάσει...
Αθ:Τι είναι όλα αυτά;...ρώτησε και κοίταξε το στρωμένο τραπέζι...
Μι:Πρωινό για εσένα...γύρισε και της χαμογέλασε...μετά από τόσο ποτό χθες φαντάζομαι το στομάχι σου δεν θα είναι και πολύ καλά...πρέπει να φας καλά...
Αθ:Μόνο που αυτό δεν είναι πρωινό για ένα άτομο αλλά για ένα λόχο...τον πείραξε γελώντας...
Μι:Κάπως πρέπει να αρχίσω και εγώ να δείχνω μερικά πράγματα...της είπε με νόημα...
Στο μυαλό της Αθηνάς ήρθαν οι σκηνές από χθες το βράδυ και αυτό που του είχε πει πριν την πάρει ο ύπνος...