Memories of the Past (One Liter of Tears)

Chapter 13: The Revelation

A/N: Hello guys! Kumusta kayong lahat? Ako ayos lang. Haha. Nangayayat na sa pag-aaral. Lol. Hahaha. Ang hirap pag Taekwondo ang PE noh? Hahaha. Well, tama na kwento. Here’s the Chapter 13! Hope you’ll like it! Enjoy reading.

Quote of the day!
• Love cures people. Both the ones who gite it, and the ones who receive it.

----------------------
Kean Jayshin’s POV:

Damn it! Hindi ko na alam kung sino ang dapat kong samahan! Si Jewel ba o si Czian? Nasa ospital daw si Jewel dahil nawalan na naman siya ng malay. Ayoko namang iwan si Czian dito ngayon dahil ayaw niya ‘kong paalisin sa tabi niya. Nandito kasi ako ngayon sa bahay nila. One week na din akong absent sa school. Haayy, papasok na ‘ko sa makalawa. Sabado kasi ngayon at aantayin ko pang mag-lunes. Ayoko namang mahuli sa pag-aaral dahil sa mga personal kong problema.

Natutulog kasi ngayon si Czian at binabantayan ko siya. Minsan kase umaatake ang sakit niya. Ni hindi ko alam kung paano siya pakakalmahin kapag ganon.

*Ring ring*

“Hello?” lumabas muna ‘ko ng kwarto bago ko sinagot ang tawag.

“Shin, kakausapin ka daw ni Krizlee. Gising na siya.”

“S-sige…”

“Hello? J-jayshin… *sob* Nasaan kana ba ha? *sob* K-kanina pa kita h-hinihintay…” Umiiyak niyang sabi.

“H-huwag mo na ‘kong antayin. Magpahinga kana lang.” Malamig kong sabi.

“P-pero Jayshin *sob*… Kailangan k-kita ngayon eh… Nasaan k-ka ba ha?” Humahagulgol niyang tanong.

“Huwag kang magsalita ng ganyan. A-ayaw... na kitang makita. Kahit na… kailan.” Nahihirapan akong magsinungaling.

“J-jayshin bakit? M-may nagawa ba ‘kong mali ha? P-puntahan mo na ‘ko, please. Pakiusap naman…”

“P-pasensya na. Kasama ko ngayon si Czian. Kailangan ako ng girlfriend ko.”

“A-akala ko ba----”

“N-nagsinungaling ako sayo. S-sige na, ibababa ko na ‘to. Hinahanap na niya ‘ko.”

“Jayshin *sob*. T-teka----”

Pinatay ko nalang ang tawag. Hindi ko namalayan na pumatak na pala ang luha ko. Kung alam mo lang Jewel, gusting-gusto na kitang makita, mayakap, mahalikan, at hawakan. Gustung-gusto ko. Pero wala na, tapos na. H-hindi na pwede.

“J-jayshin? Nasaan ka?” Pinahid ko kaagad ang luha ko at pumasok sa kwarto nang marinig ko ang boses niya.

“Czian, hey, gutom kana ba?” Tanong ko.

“Hindi. A-akala ko kase… iniwan mo na ‘ko.” Sabi niya.

“Hindi kita iiwan. Ano ka ba naman. Look at me, dito lang ako sa tabi mo, okay? Lalaban tayo diyan sa sakit mo.”

“S-salamat, Jayshin *sob*.” Sagot niya at niyakap ako. Ginantihan ko naman ang yakap niya.

“Huwag kanang umiyak, okay?” sabi ko at naramdaman ko naman ang pagtango niya.

Jewel Krizlee’s POV:

A-ano bang… nangyayari? Bakit ang gulo? Ano ba ‘tong kinakaharap ko? Bakit n-nasasaktan ako? Ang s-sakit-sakit eh. Sabi niya hindi niya ko iiwan. E ano ‘to? Hindi pa ba niya ‘ko iniwan? Nagbibiro lang ba siya? Bakit niya ‘ko pinapahirapan ng ganito?

“Lee, stop crying please. I don’t want to see you like this.” He said and held my hand.

“What’s wrong with me? What?” I asked.