ලොකු කණ්නාඩි දාගෙන තමන්ට වඩා ගොඩක් ලොකු ඇදුම් ඇඳගත්ත අවුරුදු විස්සක් විතර උන තරුණයෙක් Hospital එකක කොරිඩෝ එකක් දිගේ ඇවිද ගෙන ගියා...එයාගෙ ගමනෙන් පෙනුනේ එයා ට ඒතරම් කලබලයක් නැහැ වගේ...කිසිම කලබලයක් නැතුව කලිසම් සාක්කු වලට අත් ඔබාගෙන රූම් එකින් එක පහු කරගෙන ගියපු ඔහු අවසානයේ නැවතුනේ VIP Hospital රූම් එකක් ඉස්සරහ.....
විනාඩියක් විතර දොර ඉස්සරහට වෙලා ඩෝ නොබ් එක අල්ලගෙන කිසිම හැලහොල්මනක් නැතුව නිසලව හිටපු ඒ තරුණයා එකවරම දොර ඇරගෙන රූම් එක ඇතුලට ගියා...
"අාාා ජන්කුකා...උඹ ආවෙ වෙලාවට....මන් ඩොක්ටර් ව හම්බවෙලා එන්නම්....එතකන් අප්පා එක්ක ඉන්න...."
තරුණයා රූම් එක ඇතුලට යද්දි පේෂන් ගෙ ඇදේ පැත්තකින් පුටුවක් තියාගෙන වාඩි වෙලා හිටපු අවුරුදු තිහක තිස් පහක විතර මනුස්සයෙක් එහෙම කියාගෙන තරුණයා ගෙ පිටට තට්ටු කරගෙන එළියට ගියා....
දොර වැහෙන දිහා බලාගෙන හිටපු තරුණයා ඔක්‌සිජන් මාස්ක් එකක් දාගෙන අමාරුවෙන් ඇද උඩ හුස්ම ගනිමින් ඉන්න පේෂන් දිහා ටික වෙලාවක් හැගීම් විරහිත ඇස් වලින් බලාගෙන හිටියා.....
ඇතුලට ඇවිත් ඉන්න තරුණයා එහෙමත් නැත්නම් ඔහුගෙ බාල පුතාව ඒ වෙලාවේ දැකපු පේෂන් තමන්ගෙ අත යාන්තම් උස්සන ගමන් යමක් අඟවන්න උත්සාහ කරද්දී හෙමින් හෙමින් ඇද ළඟට ලං වුණ තරුණයා එහෙමත් නැත්නම් ජියොන් ජන්කුක් තමන්ගෙ තාත්තගෙ ඔක්‌සිජන් මාස්ක් එක අයින් කරා....
"අප්පා....,.?අප්පා....,මන් එහෙම කියන්න ද...?
හරි අහන්නකො අප්පා....මට ඔයා කියන දේ තේරෙන්නේ නැ නේ..."
ඇදේ ඉන්න තමන්ගෙ තාත්තා අමාරුවෙන් කට හදමින් මොන මොනවාදෝ කියන්න උත්සහ කරත් හඬ පිට නොවුණ නිසා ජන්කුක් කතා කරා...හරිම අහිංසක ආදරණීය කට හඬකින්...
"ඕක අතහැරලා දාන්න....අවුරුදු සීයකට වඩා ජීවත් වෙලත් උබට උබේ කාළකන්නි ජීවිතේ අතාරින්න අමාරුයි ද...?"
ජන්කුක් ගෙ හඬ එන්න එන්නම අනතුරු දායක උනත් ඒ කඩවසම් මූණේ තිබුණ අහිංසක හිනාව නම් වෙනස් උනේ නැහැ....
YOU ARE READING
ＥＳＣＡＰＩＳＭ ᴋᴏᴏᴋᴠ(onhold)
Fanfictionආදරේ ගැන මන් දන්නේ නෑ ටේහ්යුන්ග්...ඒත් මට ඔයාව ඕන...ඔයාව මගේ ලගින්ම තියාගන්න මට ඕන... Top kook Bottom tae
