YOLCULUK

2- HARIZIM!

yeni yazmaya başladığım için hikayenin başı anlatimda kalmış. Oradan devam ederseniz memnun olurum. ---TS---

Sonunda hazırlıklara başlamıştım. Herşey hazır olunca kamyonun kasasına kolilerini koydum ve hersey sığmıştı. Kamyon da hazır olunca Damperin kapağını kilitledim ki giderken kapak açılıp hersey dökülmesin diye. Kapıdan ailem bana bakıyordu. Bende kamyonu son kez kontrol ederken onları fark etmemistim. Birşey unuttuğumun farkındayım ama neydi bir türlü hatırlayamadim. Karimin elindeki görünce öyle hatırlamistim. Tabii ki de ilk yardım cantasiydi. Onu alırken karımi alnından öptüm ve bir gece daha evde kalmıştım. Sabah yola çıkarken ailemden uzaklasiyordum. Vedalaştim ve yola koyuldum. Bütün bu olanlar çocuklarımi şoke etmişti. Bütün bu olanlar ne içindi Biliyormusunuz? TABIKI DE DÜNYA gezisi idi. Rotam ilk nereden başlasın diye düşünürken ilk başta Azerbaycan diye düşünmüştüm. Hemen rotami oraya cevirince kornalarin arkası kesilmemisti. Neyseki polis yoktu etrafta. Türkiye sınırından çıkarken kendimi çok heyecanlı hissediyordum. Çünkü bu ilk sınır dışına çıkışımdi. Kapı görevlisi kamyonu kenara çekmem için işaret etti. Ne oluyordu? Acaba fazla mi yük bindirmistim kamyona? Hayır hayır, kasasini asmiyordu koliler. Görevli kapıya yaklasonca cami indirdim ve onu dinlemeye başladım. "Hayrola noluyor gardaş? Azeri türkü mü olacaksın?" Diye sordu. Benim cevabım hazırdı.
-Yok efendim, dünya turuna çıkıyorum. İlk Rotam buradan geçsin istedim. Görevliden söyle bir cevap çıktı.
- Hmmm. Bu kamyonla mı? Diyince kafayı yemeye başlamıştım. Çünkü alay edeceğine emindin.
- Evet, ne sakıncası var?!
- Öylesine sordum. Dedi ve dediğim olmuştu. Camı kapatıp gaza bastım ve yola devam ettim. Alayca söyledikleri beni dahada atarlandiriyordu. Ben çok çabuk atarlanan biriyim. Bu yüzden bu tavrıma sasmamis dim.