SEVMEK YÜREK İSTER

7. bölüm

Selamm ben geldimm

Oy ve yorum atmayı unutmayınn

İyi okumalarr🦋💙

++++

Hepsi bir araya toplanmıştı ve Başak'ın kardeşlerini nasıl kurtaracağını düşünüyordular. Sema ayağa kalktı ve mutfağa yöneldi. Başak arkasından, "hey Sema, nereye gidiyorsun? Gelsene buraya." dedi Sema ise "Başak mutfağa gidiyorum. Bize atıştırmalık bir şeyler getireceğim." dediğinde gülümsedim ve "Zahmet etmesiydin yaa." dedi. Sema, önemli olmadığını söyledi ve gözden kayboldu. O sırada kapı çaldı. Acar koşarak kapıya gitti ve kapıyı açtı. Eymen gelmişti. "Acar beni içeri davet etmeyecek misin?" dedi ve içeri girdi.

Eymen beni görünce "Oo naber kanka?" demişti. Gülümseyerek "İyi diyelim, iyi olsun be kanka. Senden naber?" dediğinde Eymen de onu taklit ederek "İyi diyelim, iyi olsun be kanka." demişti. "Ee, ne yapıyorsunuz?" dediğinde Kuzey "Hiç, Başak'ın kardeşlerini buraya alacağız. Babası alkol alıp onları dövüyor da." dedi ve Eymen "Bende fikir bulayım o zaman." dedi. Hepsi düşünmüştü ve sonunda en zekice fikir çıkmıştı. Onları bu gece ordan pencere yoluyla çıkartacaktılar. O yüzden hazırlık yapmalıydılar. Hemen bir çantaya örtü koydular mont ve el ısıtıcıları da koydular. Çantayı çıkarken alacakları için kapının önüne koyup biraz dinlendiler.

*****
Sonunda gece olmuştu. Evden çıkmış ve yola koyulmuştular Acar, Başak, Kuzey, Eymen ve Sema yoldaydılar. Eve çok az kalmıştı. Sema oflayarak "Daha ne kadar kaldı ya? canım sıkıldı." sonra bir anda çığlık atmasıyla ona döndük. "Hayır, Allah kahretmesin! İnternet çekmiyor! Başak ya, şimdi ne yapacağım internetsiz ben? bensiz internet olmaz. Bir kere insanlar beni çok özler." abartılı şekilde gözlerimi devirip ona döndüm.

"Sema, Allah aşkına bir rahat dur." dedim.

Tam o sırada Acar'ın frene basmasıyla hafif öne eğildik. Sema yine her zamanki gibi bağırdı; "Yavaş olsana öküz! Saçım bozuldu. Ya Başak!" dediği sırada herkes hep bir ağızdan "Sus Sema!" diye bağırdı.

YARIM SAAT SONRA...

Sonunda Ebru ve Yağız'ı kurtarıp arabaya geri dönebilmiştik Sema, anında arabaya koşarak en önü kapmıştı. Kapının önüne gidip "Sema, arkaya!" diye bağırdım.

"Defol Başak! Buranın en mükemmeli ve tek mükemmeli olarak, burası bana ait." deyip saçını savurunca arkaya geçtim.

Arabaya biner binmez Yağız kucağımda uyuya kalmıştı...

Sema, arkaya doğru dönüp "Bunlar evde çok ses çıkarır mı?" diye söylendi. "Sema kes sesini." diye bağırdım. "Küçücük çocukların sana ne zararı var?" "Küçük mü? Küçük dediğin kız neredeyse benim yaşımda." "Abart Sema abart!" "Aman ve size mi kaldım. Bende annemin evinde kalırım." "Saçmalıyorsun Sema." "Tamam tamam. Mükemmelliğimden sizi alıkoymayacağım. Çok yalvardınız sizinle kalmaya devam edeceğim." Abartılı şekilde göz devirip yolu izlemeye koyuldum. Ağaçlar ne güzeldi, gece de olsa görünüyordu. Bir anda duyduğum sesle şok içinde Sema'ya döndüm. Radyodan son ses müzik açmıştı hem de Yağız kucağımda uyurken. "Sema, kapat şunu!" diye bağırdım bir anda. "Çocuk uyuyor burda."diye de ekledim. Sema, o sırada radyoyu kapatıp sinirli bir şekilde bana döndü. "Ama yeter ha! Sırf kardeşin uyuyor diye eğlenmeyecek miyim ben? Annemin evinde bana böyle bir şey yapılmadı, iyi ki kardeşim yok." Sema'nın söylenmeleriyle birlikte, yarım saatte eve gelebilmiştik.

Herkes direkt odalarına dağıldı. Bir kişi hariç. Sema koltuğa yayılmış, telefonuna bakıyordu. Sema hadi sende yatağına, dedim ona doğru. Çocuk muyum ben? Niye bu saatte uyuyacağım, diye çemkirdi. O zaman ses yapma, diye bağırdım. Hevesimi kırdın defol git yatmaya gidiyorum ben, diye ayağa kalkıp odasına gitti. "Ha bu arada," diye seslendiğinde ona döndüm. Kucağımdaki Yağız'ı göstererek "Sabah uyandığımda bir zahmet çok ses yapmasınlar." dedi. Abartılı şekilde göz devirip odama gittim.