BİR KALBİN HİKAYESİ (tamamlandı)

BÖLÜM 8

"Johan derse geç kalmamalısın."

"Bir daha olmaz. "

"Tamam otur canım "

Johan sırasına oturdu. Allice arkasını dönüp Johan'a soru soran gözlerle baktı fakat Johan ona bir şey söylemedi.

O sırada kapı tekrar açıldı ve Maggie içeriye geçti. O sırada Allice ile göz göze geldi fakat görmemiş gibi yaptı.

" Maggie iyi misin? Dersi dinleyebilecek misin? "

"Evet dinleyebilirim. Teşekkürler. "

"Tamam yerine geçebilirsin. Nerde kalmıştık.."

Maggie yerine geçtiğinde Carol ona döndü.

" İyi görünüyorsun."

Maggie başını salladı. Carol derse döndü. Maggie her ne kadar Johan'a bakmak istese de arkasını dönüp böyle bir riski göze alamazdı.

Bu sırada kapı çaldı ve içeri müdür yardımcısı girdi.

"Çocuklar bir duyurum var. Geçen hafta seviye için yapılan sınavlarda sınıflar arasında değişiklikler yapılmaya başlandı biliyorsunuz. Yeni sınıf kağıtları panoda asılı. Sınava giremeyen öğrenciler için ayrı bir sınav yapılacak. O zamana kadar oldukları sınıfta kalacaklar. Yarından itibaren herkes yeni sınıfında olacak. Şimdilik bu kadar. İyi dersler hocam. "

Müdür sınıftan çıktığında Maggie hatırlamaya çalıştı. Sınav olayını duymuştu evet ama kendisi girememişti. Hastanede Carol ona sınavın kolay olduğundan bahsetmiş ve Christian ile yine aynı sınıfa düşmeleri için ondan şans istemişti.

Zil çaldığında herkes ayaklandı. Panoya gittikleri aşikardı. Allice Johan'ı kolundan çekiştirdi fakat Johan gitmedi. Maggie görmese de herşeyi duyuyordu.

"Johan hadi bizde inelim. Sınıflara bakalım aynı sınıfta mıyız diye. İnşallah aynı sınıftayızdır."

Johan kolunu sıraya koyup başını da koluna koydu.

"Of neden böyle yapıyorsun anlamıyorum. Ben inip bakayım hemen geliyorum. "

Allice sınıftan çıktığında sınıfta 5 kişi vardı. Onlar da çıktığında sınıfta sadece Maggie ve Johan kalmıştı. Maggie sınıfa baktı ve sadece ikisinin olduğunu görünce kafasını ona doğru çevirdi. Uyuyor muydu yoksa sadece yatıyor muydu merak etti.

"Hey!"

Ses gelmedi. Maggie onun uyuduğunu düşündü. Önüne döndü.

"Ne istiyorsun?"

Maggie şaşırdı. Demek ki uyumamıştı. Tekrar döndü arkasına. Maggie ne söyleyeceğini bilemediği için bir anda düşünmeye daldı.

Maggie'den ses gelmeyince Johan kafasını kaldırdı ve Maggie'ye bakmaya başladı. Maggie de ona bakıyordu. Uzun bir sessizlik oldu. İlk tanıştıkları zaman da böyle uzun bir sessizlik yaşamışlardı.

"Bir şey söylemeyeceksen neden rahatsız ediyorsun? "

"Şey.. Ben.. "

Johan ifadesizce ona baktı.

"Şeyi soracaktım. Beni revire sen mi taşıdın?"

"Neden soruyorsun? Ne fark eder ki?"

"Merak ettim. En son hatırladığım şey buydu. "

Johan henüz cevap vermemişti ki içeriye Allice girdi. İkisinin karşılıklı konuştuklarını görünce gelip Johan'ın boynuna sarıldı.

"Sınıfımız değişmemiş yine bu sınıftayız. İkimiz birlikte aşkımmm.."

Sondaki aşkım kelimesini bastırarak söylemesi Maggie'nin dikkatini çekmişti. Önüne döndü ve kitaplarını toparlamaya başladı. Bu sırada içeriye Lincoln girdi. Johan ona sinirle bakıyordu. Maggie fark edince hızla ayağa kalktı. Başka bir sorun çıkmasın diye onun kolundan tuttu ve onu dışarıya sürükledi.

"Ne işin var burada? Sürekli sorun çıkarmakta birebirsin. "

"Senin için gelmemiştim. Yarından itibaren bu sınıftayım bir bakayım demiştim. "

"Nasıl yani? Bu sınıfa mı geçtin?"

"Evet. Sevindin değil mi?"

Maggie sinirle iç çekti. Ona cevap vermeden arkasını döndü. Johan ve Allice'in sınıftan çıktığını gördü. Johan yüzüne bile bakmamıştı ve Allice zafer kazanmış gibi gülümsedi. Demek ki her şeyi duymuşlardı. Aslında bu pek umrunda olmazdı fakat nedense kendini üzgün hissetti.

Carol koşarak yanına geldi koluna girdi ve sınıfa soktu Maggie'yi.

"Christian'la aynı sınıftayız. Buradayız yine. Çalışkan sınıfına geçemediğime mi üzüleyim yoksa ortalar sınıfında Christian ve seninle olduğuma mı sevineyim bilemedim. "

Maggie Carol'ın söylediklerini yarım yamalak duymuştu. Ama cevap veremedi. Kafasında daha farklı düşünceler vardı. Bu düşünceler Johan ile ilgiliydi. Sırasına geçtiği sırada Lincoln tekrar sınıfa girdi. Maggie Johan'ın içeride olmadığına sevindi.

"Selam Carol nasılsın?"

"Şey.. İyiyim sen?"

"Ben de iyiyim. Yarından itibaren aynı sınıfta olacağız. Tıpkı hayalini kurduğumuz gibi. "

Hayalini kurduğumuz gibi derken Maggie geçmişte onunla aynı sınıfta olmak istediğini, bu sebeple birbirlerini daha çok görebileceklerini söylediğini hatırladı. Lincoln şimdi bu sözlerle o geçmiş zamanları hatırlatıyordu. Ama Maggie anlamamış gibi davrandı. Çünkü artık o hisler kalmamıştı.