Sabah annemin sesiyle uyandım. "Işıl kalk işe geç kalıcaksın haydi!" Bugün ilk iş günümdü anneme hemen kalktığımı söyleyip hazırlanmaya başladım ilk iş günüm olduğu için hem sade hemde şık olmak istiyordum üstüme beyaz bir badi onun üstünede ceket ve etek olan takımımı giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İş yerim ile evim arası yarım saat fark vardı otobüs durağı çok uzak değildi annemin dualarıyla beraber 50 kerede dikkatli olmamı söyledikten sonra nihayet evden çıkabilmiştim * Evet iş yerime gelmiştim İstanbul'un en büyük holdingi olan Yılmazlar Holdinge gelmiştim önümde büsbüyük bir bina vardı ve üstünde koskocaman harflerle YILMAZLAR HOLDİNG yazıyordu duyduğuma göre aile şirketiymiş hemen içeri girmiştin çünkü tamı tamına sadece 5 dakikam kalmıştı çalışma saatlerine resepsiyona gittim ve oradaki kadın gideceğim katı söyledi ve o katta Yılmaz ailesinin özel katı olduğu için bana özel bir kart verdiler hemen asansöre bindim ve kartımı okutup 10. kata çıktım asansörden indiğimde herkes bana canavarmışım gibi bakıyordu kendimi çok zor tuttum "Ne var hayatınızda ilk defa mı insan görüyorsunuz?" diye ama sonra ilk iş günümden kovulmak istemediğim için sustum. Hemen yeni patronumun odasına doğru yol aldım neden mi kimseye sormadım çünkü egoist olarak düşündüğüm patronumun kapısında kocaman harflerle ATEŞ YILMAZ yazıyordu. Kapıyı çaldım içeriden tok bir sesle "Gel!" sesini duyduktan sonra içeri girdim.
