" ..Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια! "

Στο παρά τσακ...

Ο Μιχάλης έφτασε στο ξενοδοχείο και πήγε αμέσως στο μπαρ όπου τον περίμενε ο Τόνι...
Τον πλησίασε και έκατσε απέναντι του παραγγέλνοντας ένα ποτό...
Μι:Γρήγορα ήρθες...του είπε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του...πέταξες;...
Το:Μπορείς να το πεις και έτσι...είπε γελώντας...με το ελικόπτερο ήρθα...όταν μου είπες πως είσαι χτυπημένος δεν ήθελα να ταλαιπωρηθείς καθόλου...
Μι:Ρε συ Τόνι δεν θέλω να δώσουμε δικαιώματα...του είπε δήθεν αυστηρά...
Το:Δεν με νοιάζει καθόλου αυτό...δεν υπάρχει περίπτωση να βάλω την υγεία σου σε κίνδυνο...
Το ύφος του Τόνι σοβάρεψε απότομα...
Μι:Το ξέρω αλλά δεν θέλω να μαθευτεί κάτι παρά έξω...
Το:Μιχάλη πρέπει να αφήσεις άλλους να αναλάβουν...το παιχνίδι έχει αρχίσει να γίνεται πάρα πολύ επικίνδυνο και πλέον η ζωή σου απειλείται ανοιχτά από πολλά μέτωπα...
Μι:Μου το λες και εσύ αυτό;...αλήθεια τώρα;...τον ρώτησε εκνευρισμένος...ενώ ξέρεις από πρώτο χέρι τι έχει γίνει...
Το:Έχασα τον ανιψιό μου και πίστεψε με πονάω πολύ και εγώ αλλά δεν έχω σκοπό να χάσω και τον αδερφό μου...αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να το διαπραγματευτώ ούτε τώρα ούτε ποτέ...
Μι:Κατανοώ τον φόβο σου αλλά θέλω να με καταλάβεις...πρέπει να πληρώσουν όλοι όσοι έφταιγαν στον θάνατο της Εύα και του παιδιού μου...
Το:Είμαι μαζί σου σε αυτό αλλά όχι με τίμημα την ζωή σου...τι νόημα θα έχει τότε;...
Μι:Τουλάχιστον θα βρεθώ κοντά τους με αυτόν τον τρόπο...χαμογέλασε μελαγχολικά...
Το:Εσένα μπορεί να μην σε νοιάζει η ζωή σου αλλά νοιάζει όλους εμάς...του αντιγύρισε θυμωμένος...εμένα δεν με σκέφτεσαι καθόλου;...την μαμά;...που θα πεθάνει αν πάθεις κάτι...δεν της φτάνουν όλα όσα έχει περάσει θες να τις φορτώσεις και άλλα;...χτύπησε το χέρι του πάνω στον πάγκο...
Μι:Μπορείς να ηρεμήσεις λίγο;...
Το:Όχι,όταν ακούω όλα αυτά...
Μι:Ξέρω τι κάνω μικρέ...δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας...
Το:Την τύφλα σου ξέρεις...ήθελες να γίνεις Εισαγγελέας και η μαμά δεν σου έφερε καμία αντίρρηση ενώ δεν υπήρχε καμία ανάγκη...με τα λεφτά που έχουμε μπορούν να ζήσουν και τα δισέγγονα μας με χρυσά κουτάλια αλλά και πάλι δεν ήθελε να σου κόψει τα φτερά και να σου στερήσει το όνειρο...σε άφησε ελεύθερο να κάνεις τις επιλογές σου και εσύ τι κάνεις;...θες να την πεθάνεις με όλα αυτά που κάνεις;...
Ο Τόνι ήπιε μονορούφι το ποτό του και παράγγειλε άλλο ένα...
Συνήθως,ήταν ο ήρεμος από τα δύο αδέρφια αλλά με όλα αυτά που κάνει ο Μιχάλης και σε αυτά που μπλέκει τον έκαναν να ξεσπάσει...
Ο φόβος μήπως πάθει κάτι ο αδερφός του τον είχε κατακλύσει...
Το:Συγγνώμη για το ξέσπασμα μου αλλά θέλω να με καταλάβεις και εσύ λίγο...φοβάμαι για εσένα...πολύ...
Μι:Το ξέρω Τόνυ μου...το ξέρω...
Ο Μιχάλης άφησε το ποτήρι πάνω στον πάγκο και τον αγκάλιασε σφιχτά...