Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 4 - Valsheid in geschrifte

Als Tristia hier achter kwam, dan was ze haar baan kwijt. Maar waarom zou Tristia het ooit horen? Dit was een routine overplaatsing. Er was niks aan de hand. Zelfs al ontdekte iemand dit, dan kan ze gewoon zeggen dat ze een fout had gemaakt.

Melody probeerde haar gedachten te kalmeren terwijl ze door de gang liep. Waarom maakte ze zich eigenlijk druk over haar baan? Dit papier kon Kims leven verpesten. Dat kon ze nooit laten gebeuren.

Melody keek om zich heen. Ze had de gangen van het Niverium nog nooit zo rustig gezien. De plek was veranderd. Er hingen geen posters aan de muren en de vloerbedekking was net wat minder schoon als vroeger. Hoorde het hier eigenlijk wel zo stil te zijn? Ze was nog bijna niemand tegengekomen.

Nerveus liep ze door. Waar was Lucas? Werkte hij hier eigenlijk nog? Ze passeerde de deur van de trainingsruimte, waar ze ooit met hem getraind had. Er klonken stemmen van de andere kant. Wat was de kans dat hij binnen zat? Alleen dan zag iedereen wat ze probeerde te doen.

Je kunt liegen, herinnerde ze zichzelf. Ze was van het CCNG. Niemand keek op als ze een niverial een paar vragen stelde. Ze propte het formulier in haar tas en klopte op de deur. Zonder een reactie af te wachten duwde ze hem open. Midden in de ruimte stond een groep niverials in een cirkel. Allemaal keken ze haar richting uit. Melody zag hun blikken veranderen zodra ze zich realiseerden wie er in de deuropening stond. Natuurlijk, ze deden hun best om hun monden dicht te houden en hun ogen neutraal te laten lijken. Maar hun stilte zei genoeg.

'Melody, wat doe je hier?' steeg een stem op vanuit de groep. Lucas stapte de kring uit en liep naar haar toe.

'CCNG,' zei ze met zoveel zelfvertrouwen als bij elkaar kon rapen. Ze tikte op haar pasje. 'Ik moet een paar minuten met je spreken.'
Er verscheen een verbaasde glimlach op zijn gezicht. 'Melody, je gaat me niet vertellen dat dat echt is.'

Ze trok het pasje los en legde het in zijn handen. 'Mijn personeelsnummer is 247301. Kunnen we misschien ergens in een kantoor gaan zitten? Ik wil je onder vier ogen spreken.'

Met een frons keek hij naar het pasje voor hij langzaam knikte. 'Oké, dit is een verhaal wat je me nog eens moet uitleggen.'

'Dat ga ik zeker doen.' Ze griste haar pasje terug en liep de ruimte uit. 'Waar is je kantoor?'

'Hier de trap op en dan links.' Hij ging haar voor door de gang en liep omhoog waarna ze in een krap kantoortje gingen zitten. Hij trok de deur dicht en draaide hem op slot.

'Sorry voor mijn toon,' ze zuchtte zacht.

'Zit je in de problemen?' Hij keek haar hoofdschuddend aan. 'Dat ding is nep, hè?'

'Nee, het is echt en ik zit niet in de problemen. Ik heb net een overplaatsing van Claire overgenomen, omdat zij een paar dingen uit te leggen heeft.'

'Oh?' Zijn ogen werden groot. 'Oh nee.'

'De leerling die ik heb overgeplaatst heeft een gevaarlijke gave en ik voel me er niet comfortabel bij om dit aan Van Hulzen te geven. Ik weet van zijn betrokkenheid bij mijn zaak.' Ze trok het papier uit haar tas.

Lucas ogen gleden even over de lijst en hij knikte langzaam. 'Dat kan ik me voorstellen. We kunnen een nieuwe invullen. Maar ik neem aan dat Tristen al een kopie heeft?'

'Ja, al hoop ik dat Van Hulzen daar niet naar kijkt. Ik kan niet voorstellen dat hij veel interesse in een willekeurige leerling heeft.'

'Ja, maar als we een incident hebben gaat dit naar boven komen.'

'Mijn naam staat erop.'

'Weet het CCNG dat je dit doet?'

'Nee, ik ben op mijn eerste officiële werkdag valsheid in geschriften aan het plegen.' Ze keek hem gespannen aan.