Hybrid (GirlxGirl)

CHAPTER 7

Sa halip na Isang Lobo, Nakita ko Ang Isang lalaki na kaswal na nakatayo..

"𝐼𝑠𝑎 𝑘𝑎𝑛𝑔..."

"Werewolf, Yes." Lumingon Siya at Tumingin Saakin

Yung Term na Naman.... Guess I'll have to be used to it.

"𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑝𝑎𝑎𝑛𝑜? 𝐴𝑘𝑎𝑙𝑎 𝑘𝑜, 𝑎𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑛𝑔.."

"I don't think I can explain it but you're not the only one." Itinuro Niya Ang Sarili .

"𝑇𝑒𝑘𝑎, 𝑝𝑎𝑎𝑛𝑜 𝑚𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑖𝑖𝑛𝑡𝑖𝑛𝑑𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛?"Hindi parin makapaniwalang Tanong ko.

"Well,  Kasi pareho Tayo. As werewolves, we can understand each other despite what form we take."

Umupo siya Ng Tuwid at itinuro Ang cabin.

"May ilang Damit Diyan, kung gusto mong magpalit."

Pumasok Ako at naghanap Ng Damit pagkatapos magpalit ay bumalik Ako sa labas.

Tumingin siya Saakin at Tahimik na Umupo sa Isang Tuod.

"Hindi mo sinagot Kung paano? Experiment Karin ba? Gaano kana katagal naging werewolf?"

"Wow, Hindi mo Nagawang Tumahimik ha?" Bahagyang siyang napangiti

"I was a lab rat as well. Some guy turned me into this. He gave me some sort of shot which made me pass out. Next thing I know I was a Wolf. Alam Kong May iba siyang planong Gawin pero sinubukan Kong atakehin Siya at tumakas."

"The same thing happen with me except the lab exploded and I didn't attach him.. Hindi ba Niya sinubukang hanapin ka?"

"No. Given my aggression, masamang alam niyang papatayin ko Siya kapag Ginawa Niya iyon. So I decided to live my life as a Wolf ever since."

"Ano Ang Kanyang pangalan?"

"Hindi Niya sinabi Saakin." Nagkibit-balikat Siya "Kung Hindi mo rin Siya inatake, Anong Ginawa mo?"

"Nanatili lang Ako at nagtanong Siya Saakin Ng ilang mga Katanungan ngunit pagkatapos ay Narinig ko Siya sa telepono na Nagsasalita Tungkol sa paggawa Ng Isang bagay na Maaaring pumatay Saakin.. kaya tumakbo Ako."

"That's good. Nung umalis ka nagkataon bang pumunta ka sa bayan?"

"Oo bakit?"

Bumuntong Hininga siyang umupo at Sinapo Ang Mukha Gamit Ang Kanyang Mga Kamay.

"Pakisabi Saakin na Hindi ka nakikitira sa Mga tao."

"Well, when I escaped the lab, I was pretty torn up. I slept knocked out in some alleyway. Then I woke up at a girl's house. She patched me up practically saving me."

"Hindi ba Niya alam Ang Tungkol Sayo?"

Marahan Akong tumango

"It's not like I trusted her immediately. I couldn't turn back into a Wolf until she got home. Doon ko nalaman kung Gaano kadali iyon."

"You need to get out of there. You can't stay with her." Matigas niyang Sabi.

"A-Alam ko."

"Wala Kang ideya Kung Gaano Kadelikado Ang Lalaking Naghahanap Sayo. Parehong may poster na 'nawawalang Aso' at 'nawawalang Anak' Kahit saan."

"Alam ko. May Balak Akong umalis."

"Saan?"

"Hindi ko alam pero pinag iisipan kopa.."

"Listen, I could help you. You can't stay here in the forest or in the city, it's too risky. I can take you to a place but we have to leave tomorrow the sooner the better."

Kakaiba.. parang mas Kinakabahan at mag-panic Siya Kaysa sa akin.

"Bukas? Gaano kalayo Ang Lugar na ito?"

"Tatagal Tayo Ng ilang Araw."

Ang nasa Isip kolang Ngayon ay si Laine.

"Bakit Hindi nalang Ako Manatili Dito?" Tumingin Saakin si Mason na para bang tinanong ko Ang pinakabobong Tanong sa Mundo.

"Gusto mo bang nahuli? May Mga tao sa Buong Lugar na naghahangad Ng pabuyang iyon na suwertehin mong tatagal ka Ng Isang Linggo."

Tumingin Ako sa Ibaba sa katahimikan.

"Well?" Pagpapatuloy Niya.

Totoo Ang Sinasabi Niya.
Walang Paraan na Hindi Ako makaalis sa Lugar Ng Mag-isa at kung mahuli si Laine na pinanatili Ako ay Maaaring siyang magkaproblema.

"So bukas?"

Umupo Ako sa Tabi Niya, Isinubsob Ang Mukha ko sa Mga Kamay ko.

"Oo."

"Tingnan mo, nandiyan Siya!"
May narinig kaming Boses sa di-kalayuan.

"Shit , Halika na!"

Hinawakan Niya Ang Kamay ko at hinila Ako Habang Tumatakbo kami.

"Bilisan mo Aalis na Sila!" Sabi Ng Boses Ng lalaki.

Tumalon sa ere si Mason at nagtransform, ganun din Ang Ginawa ko. Pagkatapos ay lumiko si Mason at Hindi ko Siya Makita.

Bigla niyang Hinawakan Ang balat Ng aking leeg gamit Ang Kanyang Mga ngipin. Hinila Ako sa Ilalim Ng Isang Lumang troso.

Maliit lang Ang pasukan ngunit sa loob ay Nakakagulat na maluwang para sa dalawang lobo.

Nakarinig kami Ng Mga yabag na papalapot at Nakita Namin sa Butas Ang Mga Tumatakbo, mayroong Hindi bababa sa anim na tao.

"Malapit na iyon." Sabi ko.

"Yeah, No kidding. Be prepared to leave tomorrow okay? You better go before they come back."

"Okay pero Umm...."

"Ano?"

"Hindi ko alam kung saan Ako Pupunta Dito."

Isang Tawa Ang Pinakawalan Niya.

"Nasaan na Ang Iyong wolf sense of direction?"

Tinapik Niya Ang Ulo ko gamit Ang Kanyang paa.

"Halika, ibabalik kita."

_________________________

"Well, here's my stop. You should be able to find your way from here Tama?"

"Oo, Hindi Ako ganun Katanga. So do you ever go anywhere as a human?"

Lumingon Siya at tumingala sa Madilim na langit, at Buong Araw ko siyang Kasama nang Hindi ko Namalayan.

"Nope.. I prefer being a Wolf. Ngayon Ang Unang Beses na nagtransform Ako bilang tao sa Mahabang panahon."

"Bakit?"

"Ang aking Buhay ay lubhang napakahirap. Ang pagiging Isang lobo ay Isang Paraan upang takasan Ang lahat Ng ito."

Nagpatuloy Siya sa pagtingin sa langit.

"How am I supposed to even trust you? Kahapon lang kita Nakilala."

"I guess, it just means that you like me." Tumawa Siya

Pero Bago pa Ako makapagsalita ay nagpatuloy Siya.

"May point ka, but then again you're staying at a girl's house at Ngayon mo lang Siya Nakilala no?"

Tumingin Ako sa Ibaba, pagbalik ko Ng Tingin ay Wala na Siya.

Kung sa Tingin Niya  ay gusto ko Siya ay nagkakamali Siya..

Naiisip kopa lang ay napapikit na Ako sa Inis...