𝘔𝘢𝘨𝘪𝘢 • 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘮𝘪𝘯 ✓

𝐒𝐨𝐧𝐬𝐮𝐳 ö𝐩ü𝐜ü𝐤

Merhabalar
Bölüme başlamadan önce küçük bir hatırlatma yapmak istiyorum .

Bu bölüm kitabın devamı falan değil sadece eğer angst olmasaydı bu kitabın finali ne olurdu diye düşünerek yazdım . Asıl final 15. Bölüm yani bu bölüm kafanızı karıştırmasın .

Kitabın angst bitmesi üzerine size böyle bir sürpriz yapmak istedim umarım seversiniz .

---------

6 yıl sonra

Yazar

İki aşık beden birbirlerine sevgilerini bahşettikleri yerde ay ışığının altında parlak ay'ın yansımasının olduğu gölün karşısında yine yanyanalardı .

Kont'un eli sevgisinin incecik beline sarılmış onu göğüsüne çekmiş bir şekilde tatlı kokusunu soluyordu. Bu soluduğu koku tüm çiçeklere bedel iken kulaklarında çınlayan nefes alışveriş sesleride duyduğu en huzurlu şeydi .

Kollarının altına minicik kalan sevgisinin hızla atan kalbi ise çok daha mutlu eden birşeydi .

Uzun bir süredir sessizlerdi, buraya geldiklerinden beri hiç konuşmadılar bakışları, dokunuşları ve atan kalplerinin ritimleri ile birbirlerini anladılar .

Buraya ne zaman gelmişlerdi bilmiyorlardı . Saatler mi dakikalar mı geçmişti bir fikirleri yoktu . Zihinlerinde geçen tek şey birbirlerini ne kadar sevdiğiydi .

Kont Chris'in bu uzun süren sessizliği bozması gerekiyordu . Öyle de yaptı . Sevgisini kollarından ayırmadan konuştu .

"Büyü güzelim, birşey söyleyeceğim sana"

Seungmin başını yasladığı geniş gövdeden kaldırmış çok fazla ayrılmadan, hissettiği huzurlu sıcaklığı bozmadan karşısında ki adama baktı . Anlamayarak kaşlarını birleştirdi .

"Ne oldu Chirs ? Kötü birşey mi yoksa ?"

Chirs, eşsiz menekşesinin yersiz telaşına tebessüm ederek karşılık verdi . Zirâ bu telaşını haksız da bulmuyordu .

Tapınağın yok oluşu genç magia'yı derinden etkilemişti . Küçüklüğünü yaşadığı artık evi olarak gördüğü yerin olmayışı onu zorlasada neyse ki sevdikleri yanındaydı ve iyilerdi .

Tapınağın yanarak bir harabeye dönmesi sonucu genç arkadaş grubu Chan'ın ormanda ki kulübesine yerleşmişti . Changbin'in de evi vardı tabii ancak ayrılmak istememişlerdi .

Kont Chirs, bir elini narin bir şekilde sevgisinin endişeli yüzüne yaklaştırdı . Kahverengi saçları geriye doğru taramış elini yanağına yaslamıştı gencin .

"Hayır güzeller güzelim, birşey olmadı telaşlanma."

Seungmin bununla sakinleşip rahatlarken huzurla siyah irislere baktı .

"Ne oldu o zaman ?"

"Öncelikle ayağa kalkmalıyız böyle olmaz"

Chan önce kendisi yerden kalkmış daha sonra da Seungmin'in elini zarifçe tutarak onu ayağa kaldırmıştı .

Ellerini ayırmadan oldukça hoş gözüken gence hayranlıkla bakarken baş parmağını yumuşak tende gezdirdi.

"Sevgim, benim eşsiz güzelliğim. Bu zamana kadar mutluluğumuz oldu, kavgalarımız oldu, üzüntümüz oldu . Bazen korktuk, birbirimizi bir daha görememekten, bazen sevindik sonsuza kadar dudaklarımızın birbirine temas etmesine . Bazense korkularımız yüzünden tartışmalarımız oldu . Ama bu yakıcı güneş uykuya çekilip parlak ay tepeye çıktığında onun ışığının altında birbirimizin kokularını soluduk."