Hayallerim Kadar Büyük

HKB_33

Bugün kısa birşey daha yazdım ve beklesin istemedim paylaşayım dedim. İnşallah hikayeyi bitirmeye doğru adımlar atıyorum çok şükür. Okuduğunuz için teşekkür ederim :)

"Ya ama baba" diye isyan ettim.

"Ela hiç boşuna konuşmadı daha çok erken" diyerek kestirip attı. Dudaklarımı büzdüm, elimi kolumu bağladım ve sustum. Kapı sesiyle derin sessizlik bölündü. Babam o kadar kesindi ki içimin kararmasına engel olamadım. Derin nefesle kapıyı açmaya yöneldim.

Gelen kişileri tebessüm ederek içeri davet ettim. Denizin soru soran bakışlarını es geçerek yerime oturdum. Deniz yanıma oturdu ve acıyla gülümsedi. Anladım zaten hemen olacak şeyleri.

"Zaten benden önce evlenme şansınız yok bile" diyerek konuya giriş yapan Aslıya baktım.

Gülümsedim ve başımı sallamaktan başka şansım olmayarak onayladım.

Deniz boğazını temizleyerek konuşacağını belli etti. Tüm gözler ona döndü ve o benim gözlerime kısa bir an güven alırcasına bakıp konuşmaya başladı.

"Ben her günümü Ela ile geçirmek istiyorum. Her an yanımda olsun bana huzur versin ve hep mutlu olsun istiyorum. Hep güldüğünü görmek ve üzüldüğü şeye onunla beraber üzülmek istiyorum. "

Duraksadığında ben devam etme kararı aldım. Tabi benden böyle cümleler bu ortamda çıkar mı? Asla.

"En azından bir sözden başlayalım ne kadar sürer evlenmemiz bilemem ama başlasak olur hani" diyerek tepkilerine baktım.

Herkes gülmeye başladığında bende gülümsedim. Aile büyüklerinin onayladığını hissettiğim an Denize döndüm.

"Çok güzel sevgili olduk hayatım şimdi sıra sözlü olmaya geldi" diyerek kıkırdadım.

Gülümsemesi o kadar güzeldi ki tekrardan içim ısındı. Nefesimi hızlandırdı ve kendimi bir yerlerden atma isteğini ortaya çıkardı. Hafif yakınımdayken kokusunu içime çekip "İyi ki varsın" diye fısıldadım.

Sessiz kalmayı tercih edip beni kollarının arasına çekti ve kafamı göğsüne yasladı.

Bu sırada aile büyüklerinin yaptığı kız isteme tartışmasına el atmam gerektiğini farkettim.

"Hafta sonu olabilir bence" dediğimde herkes bana döndü.

Her kafadan yok erken yok geç tarzı yorumlar çıkarken Denizin "Cumartesi akşam kız istiyoruz o zaman" diyerek son noktayı koymasını babaların onaylamasıyla mutlu oldum.

Bu tatlı heyecanların hiç bitmemesini istiyordum. Aslında ben Denizin hiç bitmemesini istiyordum. Hep benim yanımda kalmalıydı. Hiç uzaklaşmamalıydı. Hep nefesimi hızlandırmalıydı. İçimi ısıtmalıydı. Hayat onunla yaşandığını hissettiriyordu bana. Onunla çekilebilir olduğunu söylüyordu. Onunla mükemmelleştiğini söylüyordu. Onunla hayatım hep bahar oluyordu. Kışın bile üşütmüyordu.

O kadar Denizi düşünmeye dalmışım ki ayaklanmalarla gittiklerini idrak ettim. Uğurladıktan sonra yatağa girdiğimdeki o huzuru içime çektim. Kötü her güne rağmen bu güzel günler herşeyimdi.

--

"Bu kıyafet daha güzel sanki abla" diyerek gönderdim.

Gözlerini devirerek "Hepsi zaten çok güzeldi Ela. Farkında mısın?" diyerek bana sırıttı.

Yüzümü asarak "Tamam ya istemiyorsan gezme benimle" dedim.

Önden önden yürürken bir elbise gördüm orda, Denizin gözlerinin rengindeydi tam o tuhaf renk var ya işte oydu. İçimin titremesini hissettiğimde elbiseye aldım ve ablama birşey demeden kabinlere yöneldim.

Elbiseyi denediğimde ablamın da onaylayan bakışlarıyla tekrardan elbiseye baktım. Derin nefes ile kıkırdadım. Ablama koşarak "İşte bu ya" diyerek sarıldım.

Herşey çok güzel olacaktı.

Herşey Deniz ile o kadar güzel ki;

o elimi tutsun nefesim bir kere kesilsin yeter...