One shots (Bankzitters)

Ik verdien het niet

*SH* Verhaal over Koebbie

POV: ROBBIE

Opname dag, moeilijkste dag van de week. Koen weet dat ik struggel en probeerd me te helpen maar het lukt me niet om hier te blijven, gelukkig zit de opnames erbijna op. Ik weet zeker dat alle mensen die onze video's kijken zien dat niet alles oke met me is, ik knijp in mijn arm of zit de heletijd te friemelen met mijn vingers, het is gewoon zo moelijk voor me. Wanneer de opnames klaar zijn trekt Koen me mee naar boven "En, ging het beter?" Ik kijk naar beneden "Stroop je mouwen op, laat je armen zien" Ik beweeg niet "Rob alsjeblieft, voor mij" weer doe ik niks, dan voel ik ziin hand mijn mou opstropen en ja hoor, de snee van gister staat nog op mijn pols en allemaal littekens staan op mijn boven arm "Rob.." Ik kijk nogsteeds naar benden, Koen is de enige die het weet hij kwam er zelf achter paar maanden terug. "Het is lastig oke, ik verdien het niet om hier te zijn" zeg ik met mijn hoofd naar benden

POV: KOEN

"Jawel je verdiend het wel, deze griep depressie verdien je niet, je weet veel beter en het gaat beter worden" Ik zie Rob zijn schouders ophalen "Je moet het aan iemand vertellen" "Ben jij niet genoeg?" "Ik kan dit niet in me eentje Rob" "Ik wil het niet zeggen" "Dan zeg ik het" "Je begrijpt het niet" "Ik wil niet dat je dood gaat" dan is het stil "Rob alsjeblieft, vertel wat je dwars zit hoeft niet tegen mij maar wel tegen iemand alsjeblieft" "En dan? Wat wil je er mee doen" "Ik wil je helpen" "Als ik je het vertel kan je niks doen het is gebeurd en ik kan niet meer terug" "Jij slaapt vanavond bij mij, dan weet ik dat je jezelf geen pijn doet" dan zie ik zijn grijs groene ogen mij aankijken "Vertel het me" "Niet hier.."
*Koen's huis*
"Dus wil je het er over hebben?" "Het moet.."

POV: ROBBIE

"Ik ga het 1x zeggen dus laat me uit praten niet boos worden alsjeblieft en umh ja.." "Beloofd" "Umh ik ben mishandeld als kind, en ben verkracht, uitgescholden voor alles en nog wat, ontvoerd door "vrienden" en dit alles wat ze zeiden blijft afspelen in mijn hoofd alles wat ze deden gaat achter elkaar door" er staan tranen in mijn ogen, hij gaat me raar vinden, zometeen doet hij hetzelfde, dit was een dom idee, waarom zei ik dit, mijn ogen gaan rond de woonkamer op zoek naar iets scherps. ik wil opstaan maar voel dan Koen's armen om mij heen het voelt vertrouwd "Ik ga je helpen, we gaan er een leuke tijd van maken, kom we gaan naar bed" hij pakt mijn arm en we vallen neer op bed. "Het spijt me dat je dit alles hebt meegemaakt" ik antwoord niet, het is te veel in mijn hoofd ik kan het niet meer aan.
20minuten later.

POV: KOEN

Rob is in mijn armen inslaap gevallen, vriendschappelijk, ik speel nog even met zijn haaren maar dan vallen mijn oogjes ook dicht voor mijn gevoel is het 1 minuut later maar als ik op de klok kijk is het 2 uur s'nachts, ik schrok wakker van een harde knal buiten, ik draai me om richting Rob en zie niemand liggen..

POV: ROBBIE

Het is 1:54 ik sta op het dak van Koen wat zo'n 10 meter hoog is. 'Spring dan' gaat er in mijn hoofd rond 'Je durft toch niet' 'Je verdiend dit leven niet' 'Koen is geen echte vriend' en ja hoor ik zet de stap, wind gaat door mijn haren, als ik op de grond beland zie ik zwart 'Het is gelukt'.

POV: KOEN

Hij ligt er niet, zo snel mogelijk ren ik naar het dak, met trillende knieën kijk ik naar benden..daar ligt Rob, ik bel meteen de ambulance, als ze aangekomen zijn weten ze het zeker. "Wij kunnen niks voor u betekenen gecondoleerd met het verlies" Ik kan het niet geloven, ik bel alle jongens op ik krijg het niet uit mijn mond en er stromen alleen maar tranen over mijn wangen "Rob.. hij is dood" Ik hoor de jongens aan de andere kant van de telefoon ook huilen, Mat en Roel geloven het niet maar huilen ook, ze komen zo snel mogelijk naar mij, we zien met ze alle Rob weggevoerd worden "Ik hou van je maatje" zeg ik met mijn hoofd naar boven..

-

Ja.. niet alles heeft een goed einde