YENİ HAYAT

38. bölüm

Sadi Busecik ile geldiğinde Songül kızını alır kucağına, sarılır sımsıkı. İçeriye gidip koltuğa oturur. Onu öpüp koklar, çok özlemiştir kızını. Sadi Songül'ün bu halini gördükçe daha da üzülüyordur.

Sadi içeriye gelir. Yaptığı bitki çayını Songül'ün yanına koyar.

Sadi: Mideni rahatlatır.

Songül: Kızım yanımdayken başka bir şeye ihtiyacım yok.

Sadi bir şey diyemez.

Songül bir süre daha orada durduktan sonra Buseciği uyutmaya gider ama minik kuşun maalesef ki hiç uyumaya niyeti yoktur. Songül yaklaşık 2 saat uğraşır, çünkü Buseciğin yorgun olduğu her halinden bellidir. Amaa Busecik yerine Songül uyuyakalır. Sadi yavaşça odaya girdiğinde koltukta oturan Songül'ü ve kucağında etrafa bakan Buseciği görür.

Sadi: Kızım, anne uyumuş, yoruldu tabi o da. Gel bakalım kızım.

Sadi Buseciği alıp çıkar odadan, onu oyuncakların yanına bırakır, gidemesin diye de yastıklarla çevreler etrafını. Geri Buseciğin odasına geldiğinde Songül hala uyuyordur. Onun yanına gelir, yüzüne düşen saçlarını geri iter. Karısını kucağına alıp kendi yatak odalarına götürür, Songül'ü yatağa yatırır ve üstünü örter. İzler bir süre sevdiğini.

Sadi: Her şeyi düzelteceğim karıcığım, her şeyi...

Sadi geri içeriye geldiğinde Busecik tam ağlamaya hazır görünüyordur. Hemen onu kucağına alır.

Sadi: Babacığım, noldu güzelim? Sana süt hazırlayalım mı? Gel mutfağa gidip sütünü ısıtalım.

Sadi Songül'ün önceden dolaba koyduğu sütü ısıtır ve biberona koyar, Busecik kucağında olduğu için Sadi'yi izliyordur, onun sakalıyla oynuyordur. Sadi ısınan süt ile beraber Buseciğin odasına gider, Buseciği yatağına yatırıp biberonu verir ama Busecik bir huzursuzdur. Sadi ne yapsa da Busecik ağlamayı tercih eder. Sadi tabi kucağına alır kızını, öper onu, sırtını ovar ama Busecik resmen çığlık çığlığa ağlıyordur. Tabi sesine Songül gelir hemen.

Songül: Kızım? Sadi ne oldu?

Sadi: Bir şey olmadı.

Songül kızını kucağına alır ve onu sakinleştirmeye çalışır.

Songül: Nasıl bir şey olmadı ya? Bu çocuk niye avaz avaz ağlıyor o zaman?

Sadi: Bilmiyorum, içerdeydi, ağlayacak gibiydi zaten, kucağıma aldım onu gittik mutfağa süt hazırladım, gayet iyiydi, yatırdım deminden de biberonunu verdim biraz içti ağlamaya başladı. Ben bir şey yapmadım.

Songül kızının ağlamasını durduramamıştır hala ve o ağladıkça içi parçalanıyordur ikisinin de.

Songül: Kızım yok bir şey anneciğim, anne yanında baba yanında. Biraz balkona çıkalım mı seninle? Hava alalım mı?

Songül ve busecik önce Sadi arkalarında mutfağa gidip balkona çıkarlar. Busecik bir süre sonra sakinleşir ve etrafı izlemeye başlar.

Songül: 6. Ay atakları muhtemelen. Bazı çocuklar 6. Aya ilk girişte yaşıyorlarmış bazıları sonunda.

Sadi: Bir sıkıntısı olmasın da, razıyım ben.

Songül kızının sırtını ovarken Sadi de kızını güldürmek için bazı şebeklikler yapıyordur. Bir süre sonra içeriye girerler, Buseciği tekrar uyutmayı denerler ve bu sefer başarılı olurlar.

-içerisi-

Sadi: Songül şey, ben yoğurt falan verebilir miyim artık? Yiyebilir mi?

Songül: Yiyebiliyor.