Sabahında gözlerimi mutluluğa açarken, gecenin bir saatinde gözlerimi bağırışlara açacağımı tahmin etmezdim. İlk kanlı geceye..
•••
Küçük yaşta gözleri önünde annesini öldüren babasını, hiç düşünmeden öldüren ve buna rağmen yıllar boyunca içindeki n...
Evet ballarımm. İlk bölüme hoş geldiniz🤎 Hepinize çok teşekkür ederim buraya kadar gelip hikayeme bir şans verdiğiniz için. Umarım beğenirsiniz. İlk kurgum olacak ,hatalar elbette olacak. Ama eğer hatalarda beni güzel bir şekilde uyarırsanız hataları düzeltmem için bana yardım etmiş olursunuz. Neyse çok konuştum hadi işbaşına.
Bu arada medyadaki şarkıyı ikinci, "bugün" yazan yazıdan sonra intikam sahneleri geliyor orada dinlemenizi tavsiye ederim :)
Keyifli okumalar dilerim❣️
Medya: 84, Lookbuffalo - чисто папа
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir etki yarattınız mı, bir düşman kazandınız demektir. Sevilmek için sıradan biri olmak gerek."
~Oscar Wilde
🖤
Bugün
"İşim bitti ,ön tarafta durumlar nasıl?"
"Sence? Benim yapamayacağım iş yoktur bebeğim. Binanın yan cephesinde buluşalım. Orda ki kameraları da etkisiz hale getirdim."dedi kulaklığımdan gelen ses. Planımız işe yaramayacak diye tedirgindi, bunun sesine yansımaması için uğraşıyordu. Heyecanlı gibi konuşuyordu. Ama onu çok iyi tanıyordum, ne kadar uğraşırsa uğraşsın benden saklayamazdı. Sesi kendini belli ediyordu.
Bu Asel'di. Benim dostum, kız kardeşim,herşeyim.
O an aklıma ilk tanıştığımız gün geldi...
11 yıl önce
Bugün yetimhanede ki dördüncü günüm. Beni annemin yanından koparırcasına aldıklarından bu yana yalnızca 5 gün oldu. Beni buraya getirmeden önce ilk olarak mahkemeye çıkardılar. Sonra da 11 yaşında olduğum için cezai ehliyetim olmadığını söyleyip buraya getirdiler.
Beni getirdikleri ve "Burası artık yeni odan." dedikleri yerden hiç ayrılmadım. Zaten ayrılıpta nereye gideceğim ki gidicek kimsem yok.
Arada görevli ablalar gelip beni dışarı çıkartmak için uğraşıyorlardı. Ama ben hiç konuşmuyordum bile. O günden sonra annemle eşitlenmek istemiştim. O konuşamazken benim konuşabiliyor olmam haksızlıktı. Annemin sözlerini çalmak gibi geliyordu, konuşamıyordum. Sözlerim içime akıyordu, sadece içime.
Benim yüzümden ölmüştü annem ve ben nefes almakta bile zorlanıyordum. Ruhumu annemle birlikte kaybetmişim gibi hissediyordum. Belki de öyleydi, bilmiyordum ama bildiğim birşey varsa o da şuan ölüden farksız olduğumdu.
