"Arthur! Arthur!"
Merlin Arthur'u şövalyenin kollarından aldı ve sıkıca sardı. Korkunç bir şekilde titriyordu.
"G-gittiğini sandım. Ben- Senin sihrini hissedemiyorum, bağlantı kesildi, ah, ben-"
Arthur gözlerinin kırmızı ve yaşlarla dolu olduğunu görebiliyordu. Tanrım, Merlin onun gerçekten de öldüğünü sanmıştı. Prens sevgilisinin çenesini öptü.
"Artık sihrim yok, bu yüzden hissedemedin."
Merlin soramadan başkaları onları görmeye geldi. O kadar endişeli görünüyorlardı ki. Arthur çok sevildiğini hissetti. Merlin'den uzaklaştı ve gülümsedi. Mağaradakinden çok daha iyi hissediyordu. Gücü geri geliyordu. Arthur, artık bir bağları olmasa bile Merlin'i görmenin ona güç verdiğini düşünüyordu.
"Bariyeri kaldırabilir misin? Denedin mi?" Merlin başını salladı ama hala şoktaydı.
"Ben- evet. Ama öldüğünü düşündüğüm için bunu yapabildiğime sevinemedim. Tanrım, Arthur bir gün beni öldüreceksin, yemin ederi-"
Arthur Merlin'i herkesin önünde şiddetle öptü. İlk defa kimseyi umursamamıştı. Sadece Merlin vardı. Kollarını boynuna doladı ve onu kendine doğru çekti. Birisi ıslık çalıyordu, muhtemelen Gwaine ve Harlan'dı. Merlin'in elleri Arthur'un belindeydi, sanki onu asla bırakmak istemiyormuş gibi sımsıkı tutuyordu. Arthur, Hunith'in yanlarında olmamasını diliyordu çünkü bu bir anne için çok fazla olabilirdi. Öpüşmelerine karşı gülümsedi.
"Sana her zaman senin için geri döneceğimi söylemiştim."
Merlin ona parlayan gözlerle gülümsedi.
"Teşekkür ederim."
"Birisi kıskanabilir, biliyorsun! Ve bu kadar yeter, geri dönmemiz gereken bir krallığımız var."
Arthur şüpheyle Harlan'a baktı.
"Geri gelecek misin?" Sevgilisinden uzaklaştı ama Merlin'in elleri hala belindeydi. Güvende hissediyordu.
"Elbette geri geleceğim, prenses. Eğlenceyi asla kaçırmam."
Tanrım, Harlan görünüşe göre Gwaine'le çok fazla zaman geçirmişti.
"Zor olacak, tamam mı? Babam muhtemelen bizi zindanlara atacak, beni cezalandırmaya çalışacak. Yine de benimle olmak istiyor musun?"
"Sizinle cehenneme gideriz efendim."
Lancelot'tu. Diğer şövalyeler ve Harlan başlarını salladığında gözlerinin yeniden yaşlandığını hissetti. Merlin'e döndüğünde o da gülümsüyor ve başını sallıyordu. Arthur her şeyin yoluna gireceğini, her zamankinden daha iyi olacağını hissedebiliyordu. Çünkü artık yalnız değildi. Babasıyla yüzleşmenin zamanı gelmişti ve hiç korkmuyordu.
"O halde yarın yola çıkmamıştı."
Artık Merlin'le dinlenmeyi hak etmişti. Merlin'iyle birlikte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Enchanted To Meet You /Merthur
Fanfic*Çeviridir *Tamamlandıd *** Peki ya Arthur da sihir yapabilme yeteneğine sahip olsaydı? Ya bunu saklaması gerekiyorsa ve sanki bu da yetmezmiş gibi diğer bütün sihir kullanabilme yeteneği olan insanlarla arasında tuhaf bir büyü bağına sahip olsaydı...
