Schaduw brenger | Deel 4

Hoofdstuk 17 - Ontdekkingen

Melody voelde haar keel dichtknijpen toen Raul zijn telefoon uit zijn zak haalde. Kalm scrolde hij door zijn contacten tot hij Jacobs naam had gevonden. 'Hier, stel jij de vragen maar.'

'Ik?' Ze keek hem nerveus aan.

'Ja, je doet het gewoon zoals we je geleerd hebben. Blijf rustig en laat hem denken dat je gewoon een routinecontrole aan het uitvoeren bent.'

'Daar kijkt hij recht door heen.'

'Misschien. Wil je iets anders doen?'

Ze keek van Raul naar de telefoon en toen weer terug. Melody had geen idee. Jacob onder druk zetten voelde onmogelijk. Laten zien hoe panisch ze hierover was, leek niet veel beter. 'Nee, je hebt gelijk.'

'Dan doen we het zo.' Hij zette de telefoon op de speaker, drukte het op het belknopje en duwde hem in haar hand.

Zenuwachtig bracht Melody de mobiel naar haar oor. Waarom moest zij dit doen? Op elk ander moment had ze het prima gevonden om hem te bellen, maar niet nu. Hoe zou hij reageren? Boos, kil of heel anders?

'Hallo, met Jacob, Niverium.'

'Hallo,' ze forceerde een glimlach. 'Met Melody.'

'Oh Melody, is er iets gebeurd?'

'Nee, ik ben veilig. Ik bel je omdat we ontslag rapporten aan het doorlezen zijn. Ik heb hier dat van Colette Eisenberg. Kan het kloppen dat er wat informatie mist?'

Er was een korte stilte aan de andere kant. 'Ja, dat klopt. Ze zou ontslagen worden, maar we hebben het in vrijwillig vertrek veranderd. Anders zou het heel lastig worden voor haar om een baan te vinden.'

Melody kon een lach nog maar net onderdrukken. Dat verklaarde alles. Natuurlijk zou Jacob iemand daar mee helpen. Raul stak zijn duim naar haar op en leunde achterover in zijn stoel.
Melody glimlachte naar hem. Ze bracht de telefoon weer naar haar oor. 'Waarom zou ze ontslagen worden?'

'Eum, ik weet de details niet meer. Ik denk dat het was, omdat ze de controle over haar gave verloor. Het was geen ernstig incident, maar Van Hulzen vond het een veiligheidsrisico.'

Melody fronste. Van Hulzen had er toch iets mee te maken. 'Wat vond je er zelf van?'

'Ik snap het van beide kanten. Het was een stressvolle week dus ik kan me voorstellen dat het allemaal teveel was. Maar Van Hulzen had ook wel een punt. Zulke dingen kunnen niet in het openbaar gebeuren.' Jacob was kort stil. 'Al ging ontslag wel erg ver. Een week vakantie of een paar weken kantoorfunctie had ook volstaan. Je weet hoe ik over controle denk. Mensen verliezen het alleen als ze onder teveel druk staan, dus dan ligt het probleem niet alleen bij degene die het kwijtraakt.'

'Ja dat is waar.' Melody keek Raul aan. Hij wees naar het papier. 'Hebben jullie ook papieren waarin het incident uitgebreider beschreven staat?'

'Ik kan voor je zoeken. Kun je misschien een mailtje sturen waarin je er om vraagt? Dan heb ik iets om Van Hulzen te laten zien als hij moeilijk doet.'

'Ja natuurlijk, ontzettend bedankt voor je tijd.'

'Geen probleem. Tot ziens.'

'Tot ziens.' Ze zuchtte opgelucht. Haar ogen ontmoeten die van de breed glimlachende Raul. 'Jij wist het al, niet?'
'Ik had een vermoeden. Zoals ik zei, ik ken Jacob langer dan vandaag. Hij staat erom bekend dat hij regelmatig regels buigt om anderen te helpen.'

Melody knikte. 'Ik ben opgelucht dat dit het is.'

'Maar?'

'Maar ook teleurgesteld,' gaf ze toe. Ze keek naar de papieren. 'Zou Colette de controle echt hebben verloren?'