Yürek Ateş-i

Lunapark...

   Aşağı indikten sonra baba - oğul güzel bir menemen hazırlamıştı. Birlikte pişirip hazır hâle getirmişlerdi, şimdiyse çayla bir yiyorlardı. Diğerleriyse öğle yemeğini çoktan yemişti, bu nedenle şuan yemek yiyen sadece ikisiydi. Sessizlerdi, tek odak noktaları menemendi.

■■■

   Yemek bittikten sonra Ardil ile Arkan aileden dışarı çıkma izni almıştı. Aileyse gitmelerinde bir sakınca olmadığını dile getirip izin vermişlerdi. Onlarda gönül rahatlığıyla dışarı çıkmıştı, sonuçta habersiz gitmek olmazdı.

Ardil - Nereye gidelim?

Arkan - Alış verişe ne dersin?

Ardil - Sıkıcı, hadi sinemaya gidelim.

Dedi neşeyle ama Arkan istemez gibi başını iki yana sallayarak başka birşey düşünmeye başladı. Çünkü sinemaya çok gitmişti, pekte sevdiği yoktu. Hem güzel filmler yoktu ki, ahh bi çıksa zaten bizzat kendisi Ardil'i izletmeye götürürdü.

Ardil - Sevmez misin?

Arkan - Güzel film yok, ben şöyle bir baktımda hep berbattı. Sana söz güzelini bulursam izletmeye götürürüm.

Ardil - Tamam... Aklıma gelmişken bara ne dersin?

Arkan - Çok içersin, olmaz!

Ardil - Çok içmem.

Arkan - Son bar maceramızdan sonra emin olamıyorum kuzen, aşırı içtiydin.

Dedi homurdanarak, Ardil ise gülümseyip kendi arabasına yol alınca Arkan'da ona uymuştu. Bu arabaya ilk defa biniyordu, içinde azcık heyecan vardı. Arabaya biner binmez de emniyet kemerlerini takmışlardı. Kaza yapmak gibi bir istekleri yoktu.

Ardil - Hadi gidelim kuzen çünkü bizim gibilerin gidebileceği pek fazla yer yok.

Arkan - Lunapark var, gidelim mi?

Diyince kuzeni duraksayınca dikkatle ona bakmıştı, Ardil ise bir süre bu fikri düşünmüştü. Gitse güzel olurdu, lunaparka en son babasıyla gitmişti, şimdiyse kuzeniyle gitmek gibi bir şansı vardı. Geri tepemezdi, hem kuzeniyle vakit geçirmeyi çok seviyordu. Arkan iyi birisiydi, kalbi de karakteri de çok güzeldi. Ona abi olmak için çaba sarf ediyordu, evet buna bir zorundalığı yoktu ama yinede abi olmayı çok istiyordu. Tek çocuktu, bu yüzden kuzenlerine abilik yapmayı tercih ediyordu.

Ardil - Olur gidelim.

Arkan - Ardil merak ettim de sen daha önce lunaparka gittin mi?

Ardil - Evet gittim.

Arkan - Ya ne güzel, peki kimle gittin?

Dedi merakla, Ardil ise arabayı çalıştırıp çıkışa sürerken soruyu cevapladı. Gözleriyse sadece yoldaydı, dikkatle sürüyordu. Kaza yapmak gibi bir isteği asla yoktu, zaten bir defa yaşamıştı.

Ardil - Babamla gittim.

Lunapark!

   Dönme dolap ile Gondol'u denemişlerdi fakat ikiside hiç sevmemişti. Şimdiyse bir köşeye çekilmiş hâlde pamuk şeker yiyorlardı, bir yandan da sırada ki eğlenceyi karar vermeye çalışıyorlardı.

Arkan - Korku tüneline ne dersin?

Ardil - Olur sonra da çarpışan arabalara binelim. Şu ileride boks makinesi gördüm onu da deneriz.

Arkan - Bana uyar, akşama daha çok var.

Ardil - Hız treni.

Arkan - Tamam ama sonra eve gideriz. Hadi pamuk şekerini bitirde eğlenceye devam edelim kardeşim.