"අප්පුහාමි සීයේ මට අපෙ පව්ලෙ පරණ ඇල්බම් ටික ගෙනත් දෙන්න පුළුවන් ද ?"
"හාමු මහත්තයා එව්ව පුංචි බේබිට පෙන්නන්න තහංචි දාලා නොවැ තියෙන්නෙ "
"සීයා දැන් ගෙදර නෑනේ. අනේ අප්පුහාමි සීයෙ අදට විතරක් මට මේ උදව්ව කරන්න "
"හොදමයි එහෙනම්. ඩිංගක් හිටින්ට පුංචි බේබි. මං අරන් එන්නම්."
මං හවසම පිටත් උනේ මහ ගෙදර. මට ලොකු උවමනාවක් තිබුනා අපෙ පව්ලෙ පරණ ෆොටෝ බලල කෙනෙක් ව ඒ ඒ කෙනාමද කියල හරියට දැන ගන්න.
මං එහෙට්ට යද්දි සීයා හිටියෙ නැ. එයා යේශා ඉන්න ආරාමෙට දානයක් අරන් ගිහින් තවම ගෙදර ඇවිත් තිබුනෙ නෑ. අප්පු හාමි සියා කියන විදිහට යේශා මේ තීරණය අරන් ආරාමෙට ගියාට පස්සෙ සීයා සෑහෙන්න වෙනස් වෙලා. දැන් එයාට තරහ යනව එහෙමත් අඩු ලු.
ඒක හොද අතට වෙච්ච එක ගැන මට සතුටුයි..ඒත් ඒ ගැන සතුටු වෙවී විතරක් ඉන්නවට වඩා මට ඉශ්ට කරන්න ලොකු වගකීමක් තියෙනවනෙ.
"ආ...මේං පුංචි බේබි. හැබැයි හාමු මහත්තයා එන්න කලින් ඔය ටික ආයෙම තියනව නම් හොදයි."
"හරි ... අප්පුහාමි සීයා කලබල නොවී ඉන්නකො. "
මං ඉක්මනින් ඉක්මනින් ඇල්බම් එකේ පිටු පෙරලුවෙ සීයා එන්න කලින් මේවා ආයෙ තිබ්බ තැනින් තියන්න ඕන නිසා නම් නෙවෙයි. මගෙ හිතේ යාන්තමින් හරි මේ ඇති වෙලා තියෙන සැකය ඇත්තක් ද කියල දැන ගන්න තියෙන කුතුහලය නැති වෙන්න කලින් ඒක හොයා ගන්න.
තප්පර ගානයි ගියෙ. ඒක යේශා හම්බ වෙන්න කලින් ලොකු තාත්තයි ලොකු අම්මයි ගත්තු ෆොටෝ එකක්. ඒකෙ... ඒකේ... තියෙනවා. මං දැක්ක ඒ මනුස්සයගෙ ඇහිබැමට පහලින් තිබ්බ කැලල. ඒ එයා... ලොකු තාත්තා!
"අප්පු හාමි සියේ!"
"ඇයි පුංචි බේබි. මොකෝ මේ කලබලේ"
"මට කියන්න.. සේනක ලොකු තාත්තගෙ ඇහිබැමට පහලින් කැලලක් තිබ්බද කියල "
"නැතුව පුංචි බේබි. තිබ්බ නේන්නං. ඔය කොහෙදෝ රට රාජ්ජෙක ගිහින් ඕක මකාගෙන ආවයි කියල නෙ හාමු මහත්තය එක්ක කිව්වෙ"
YOU ARE READING
සුදු රෝස✅ [Nonfic BL💛💜️]
Romanceආදරේ ගන්න විතරක් නෙවෙ. පපුව පිරෙන්න ආදරේ දෙන්නත් ඕනි තරම් මිනිස්සු බලාගෙන ඉන්නවා සිතෙව් ! ඒත් ඔයාට තවම හිතෙනව නම් ඔයාට කවුරුත් ආදරේ නෑ කියලා මං කියනවට වත් එක ම එක වතාවක් ඔයාගෙ ඔය හදවතට තට්ටු කරල අහන්න ඒක ඇත්තට ම එහෙම ද කියල .. ...