One shots (Bankzitters)

Comfort Person

Verhaal over Mabbie

POV: ROBBIE

Na een lange tijd is het zo ver, eindelijk na 6 maanden zie ik Matthy weer ik verheug me zo. De afgelopen 6 maanden lag ik in Coma ik voelde er niet zo veel van maar zo dra ik weer me telefoon kreeg werd ik overspoelt met berichten en vooral van Mat die de dagen aftelde zo schattig, ik weet alleen niet of we verder willen met elkaar voordat ik in coma lag hadden we wel 2x gezoend ofzo maar daar bleef het bij ookal kreeg ik wel het gevoel dat hij meer wilde en ik natuurlijk ook.

POV: MATTHY

Ik race de kamer van Rob binnen, ik heb super lief een nieuw max verstappen shirt voor hem meegenomen, dat verdiend hij wel. "Hey knapperd, hoe gaat het" ik val in zijn armen wel zacht "Hey, goed hoor met jou" "Geweldig nu" en ik begin te blozen, ik geef hem het cadeau en hij heeft tranen in zijn ogen "Dit hoefte je niet te doen" "Je verdiend het" hij tuit ze lippen dat is het teken ik geef hem een klein kusje op ze lippen "Niet meer" vraagt hij zielig en geef hem dan nog een kusje. "Klaar om te gaan" "Met jou altijd"

POV: ROBBIE

Ik vertrek samen met Mat naar zijn huis, "Heb je al iets bedacht wat je wil doen" "Op jouw bed liggen en chillen" hij begint te lachen "Ik mocht kiezen" en steek me tong uit dat mocht je zeker. Eenmaal aangekomen bij Mat, ploffen we meteen op het bed "Dus netflix" vraagt hij "Ja duhh" "Ga maar alvast liggen ik pak wat eten en drinken" Ik knik en ga dan onder de dekens liggen. 5 minuten later komt Mat er ook bij, zodra hij ligt leg ik mijn hoofd op zijn borst "Als je moe bent mag je ook slapen" "Lieff maar ik voel me goed" Ik loog ik was eigenlijk heel moe maar dit was even fijn, hij ging met ze hand door mijn haren en toch vielen mijn ogen daardoor dicht.

POV: MATTHY

Robbie heeft zijn hoofd op mijn borstkast gelegd, ik merk dat hij moe is ookal wilt hij het niet toegeven dus ga ik maar met mijn hand door ze haar en al snel valt hij weg, ik wacht even 5 minuten ik leg hen dan goed in mijn armen zodat we lepeltje lepeltje liggen en val dan ook zelf inslaap. Tuurlijk is Rob de kleine lepel hij is nou eenmaal de kleinste, mijn kleinste vriendschappelijk of relatie het maakt voor mij niet uit zolang hij maar bij mij is.

POV: ROBBIE

Ik voel dat Mat me verplaatst maar het is fijn en ik laat het toe, ik droom over hem nou begon te dromen over hem wat uitkwam als nachtmerrie, al snel schrik ik wakker maar niet naast Mat. Ik wrijf in mijn ogen en zie dan dat ik in het ziekenhuis ben, dat kan niet dit is een droom dat is niet echt, ik knijp mezelf maar besef dat het geen droom is. Dan besef ik het me weer Mat hij is weg voorgoed.. na die ruzie is niks meer hetzelfde dit was de enige herinnering die ik over heb gehouden, mijn comfort person.

-

Love naar Mabbie, echt m'n favo duo!