-Tamamlandı-
Angst değildir × Yetişkin içerik × Tetikleyici unsurlar içerir.
Babasını küçük yaşta kaybetmiş annesinin başka bir adamla evlenmesinin ardından hayatı mahvolan, umutlarını yitirmiş, tek dileği ölmek olan bir çocuk. Ve tesadüf eseri tanı...
Baby came home today Told me to stay away She told me her man was afraid Told me I better behave Baby just came back around Told me she's leaving this town Said she needs time to explore She said I can't love her no more Thinking about her She's gone all the time I think if you found her That even you would know
The Neighbourhood- Baby Come Home
Odanın camından içeri sızan güneş ışıkları genç çocuğun yüzüne düşüyordu. Gözlerini kırpıştırarak aralamış, bir süre ayılmayı beklemişti. Gözlerini açmış, yumruk yaptığı eliyle gözünü ovuşturmuştu.
Dün yaşananlar film şeridi gibi zihninden akıp giderken yanakları ısınmaya başlamıştı. Şimdi nasıl yüzüne bakacağım diye düşünmeden edememişti. Yataktan çıkmak için doğrulmaya çalışmıştı ki belindeki sert tutuşu ancak o zaman fark edebilmişti.
Zayıf bedenini sıkıca kavrayan dövmeli kola baktı. Bu küçük hareket bile içinin gıdıklanmasına sebep oluyordu. Yatakta yan doğru dönüp yüzlerini hizaladı.
Hala uyuyan bedeni gördüğünde tebessüm etti. Normal bir zamanda bu yüzü utancından inceleyemiyordu hali hazırda şu anda uyuyorken bu anı kaçırmamak için yüzünü incelemeye başladı.
Piercinglerin de, dövmelerin de, yüzünde ki küçük benler de gezindi gözleri. Elini kaldırıp parmak ucuyla dudağının altındaki bene dokundu, yüzünün her köşesini neredeyse hissedilmeyecek dokunuşlarla taçlandırdı.
Normalde çatık kaşlarıyla ve ciddi yüz ifadesiyle dolaşırdı etrafta, kendisinin yanındayken değişirdi tabi bu ifadesi, daha yumuşak bir hal alırdı. Aynı şimdi olduğu gibi, yumuşak bir ifade vardı yüzünde, küçük olanı şaşırtacak kadar yumuşak.
Parmaklarını yüzünde dolaştırmayı kestiğinde alnını göğsüne yasladı. Sıcak teni kendisine huzur veriyordu.
"Çok da güzel kokuyor, acaba hangi parfümü kullanıyor?" Diye düşündü. Kokusu öyle hoşuna gidiyordu ki bütün gün hiç durmadan oksijen niyetine soluyabilirdi sanki.
Jeongguk küçük olan uyanıp yatakta kendisine döndüğünden beri uyanıktı ama uyuyormuş yapıyordu. Küçük olanın ne yapacağını merak etmişti, kendisi uyanıkken yüzüne bile bakmaya utanıyordu çünkü.
Yüzünde hissettiği küçük dokunuşlarla gülmemek için zor tutmuştu kendini. Karşısında ki çocuk gözüne o kadar tatlı geliyordu ki tek lokmada midesine indirebilirdi.
Başını göğsüne yaslayıp soluklandığında gözlerini araladı, bakışları gözleri kapalı olan çocuğa gitti. Yavaş yavaş mayışmaya başlamış ve tekrardan uyuyacakmış gibi göründüğü için Jeongguk eliyle küçüğün saçlarına dokundu.
Taehyung saçlarında hissettiği elle başını kaldırıp kendisine gülümseyerek bakan adama baktı. Dudaklarını oynatıp sessizce günaydın dediğinde Jeongguk önce şaşırmış sonrasındaysa kollarını küçüğe sarıp sıkıca sarılmıştı.
"Sana da günaydın küçük kaplan." Taehyung kendisine bu şekilde seslenmesini çok seviyordu. İkili yataktan kalkmış banyoda elini yüzünü yıkamışlardı. Jeongguk küçük olanı kucağından indirmeden sanki küçük bir çanta taşıyormuşçasına kolları arasında bir oraya bir buraya götürüyordu.
Son istikamet mutfak olduğunda Jeongguk onu sandalyeye oturtmuş eline bir bardak çikolatalı süt tutuşturmuştu. Taehyung ise yaptığı şeyleri hiç mi hiç sorgulamıyor sanki uzun zamandır böyle yaşıyorlarmış da bu duruma artık alışmış gibi davranıyordu ki bu duruma kendisi bile çok şaşırmıştı.
Elinde ki süt dolu bardağı dudaklarına götürürken gözleri kahvaltı hazırlayan adamın üzerinde dolaşıyordu. Şimdi fark etmişti de sırt kasları ne kadar da yapılıymış öyle. Taehyung aklına dolan yüz kızartıcı düşüncelerle başını iki yana sallamış yanağına küçük bir tokat atmış, kendine gelmeye çalışmıştı.
Kahvaltı işi bittikten sonra masayı birlikte toplamışlar ardından da salondaki koltuğa kurulmuşlardı.
Taehyung bugünün pazartesi olduğunu yenice hatırlayıp arkadaşına mesaj atmıştı. Jimin'in aklı kendisinde kaldığını biliyordu. Geç haber verdiği için biraz azar yese de gönlünü hemencik alıvermişti.
Jeongguk'un kendisine seslenmesiyle başını telefonundan kaldırmıştı.
"Taehyung." Küçük olan adamın yüzüne bakmış söyleyeceği şeyi merakla bekliyordu.
"Yardım almak ister misin?" Diye sorduğunda küçük olan şaşkın gözlerle bakmıştı.
"Yeniden konuşmana yardımcı olmak için, bir psikiyatristten yardım almak hakkında ne düşünüyorsun? İster misin?" Küçük olan bir süre düşünmüştü. Şu ana kadar yardım almak aklının ucundan bile geçmemişti.
Konuşacak bir şeyi ya da kimsesi yoktu çünkü ama şimdi vardı. Jeongguk ile arkadaşıyla konuşmak istiyordu. Biraz daha düşündü taşındı onaylayan bir şekilde başını salladığında Jeongguk gülümsemişti.
"Bir arkadaşımdan rica da bulunacağım, en yakın zamanda başlarız." Başını salladı. İçini biraz heyecan biraz da endişe kaplamıştı. Yine de bunun kendisi için iyi olacağını biliyordu.
"Reşit olmana ne kadar kaldı?" Taehyung iki parmağını kaldırdığında Jeongguk başını salladı.
"İki ay boyunca benimle kalırsın o zaman, sonra da zaten artık ipler senin elinde olacak istediğini yapabilirsin." Evet ipler çok yakın bir zamanda benim elime geçecek diye düşündü.
"Amacım o pislikle aynı yerde kalmaman." Kendisi de hiç istemiyordu eve gitmek, ev onun için cehennemden farksızdı. Ama şimdi gerçekten ev diyebileceği bir insan vardı hayatında, bu konuda kendini oldukça şanslı hissediyordu.
Artık hayatını düzene sokacaktı, acı içinde yaşamayacaktı artık, güzel, normal bir hayata sahip olacaktı o da diğer herkes gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok şeker bir resim bırakıp kaçıyorum yine. Bölüm hakkındaki düşünceleriniz nelerdir? Sizce işler Taehyung' un istediği gibi gidecek mi? Okuduğunuz için teşekkür ederim. Yazım yanlışlarım varsa belirtebilirsiniz düzeltirim hemencecik. Diğer kurgularıma da bakabilirsiniz, diğer bölümde görüşmek üzere şeker çocuklar-r.b
