"ကယ္ေပးခဲ့လို႔ ေက်းဇူးမတင္ေပမယ့္ မင္း သြားလို႔ရၿပီ။ လိုခ်င္တာေတြယူၿပီး သြားလို႔ရၿပီ"
"ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို မတိုင္ဘူးလား"
ေဆး႐ုံဆင္းၿပီးလို႔ ေဆး႐ုံအဝေရာက္တဲ့အထိ အေနာက္ကေန တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးက အေတာ္ေလးအဖမ္းခံခ်င္ေနသလိုပဲ။
"ဒီမွာ... ငါ မင္းကို ေျပာၿပီးၿပီေလ။ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္စားၿပီး ႐ွင္သန္ေနရတဲ့ဘဝကို ငါနားလည္တာမို႔ ငါ မင္းကို တိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲတာေၾကာင့္မို႔ မင္း သြားလိုရာသြားပါေတာ့"
"သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အနည္းဆုံးေတာ့ ခင္ဗ်ားနာမည္ေလး ေျပာျပေလ"
အခုခ်ိန္ထိ လက္ေလွ်ာ့မယ့္ပုံမေပၚတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။ ျပန္ေျပာဖို႔ ဟန္ျပင္ေနတုန္းမွာပဲ ေသြးေတြအေတာ္ဆုံး႐ႈံးထားရတာမို႔ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားမိေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ခါးကို ထိန္းကိုင္ေပးလာတယ္။
"ရရဲ႕လား။ ခင္ဗ်ား ဒီလိုပုံနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။ လာ... ကြၽန္ေတာ့္ ေက်ာေပၚတက္။ လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးလို႔ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့ သူ႕ကို ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္။
"မ... မလိုပါဘူး။ ငါ့ဘာသာ ေလွ်ာက္ႏိုင္..."
"က်စ္...! လမ္းတစ္ဝက္မွာ မူးလဲသြားရင္ ေဆး႐ုံထဲျပန္ဝင္ေနရမယ္။ တက္မွာသာ တက္စမ္းပါဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ဆိုေန"
"ဒါေပမယ့္..."
"ဒါေပမယ့္ေတြ ဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔။ ျမန္ျမန္တက္။ ကြၽန္ေတာ္ေညာင္းလာၿပီ"
အဆုံစြန္းထိ လက္ေလွ်ာ့မွာမဟုတ္မွန္း ကြၽန္ေတာ္လည္း အတပ္သိတာမို႔ ေတြေဝမေနေတာ့ပဲ သူ႕ေက်ာေပၚသာ တက္လိုက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ ဒူးေကာက္ေကြးေတြကို ခ်ီမထားရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေလးကို အေပၚကို ေျမႇာက္လို႔ ပင့္တင္လိုက္တယ္။ ဦးထုပ္အမဲေရာင္ရဲ႕ေအာက္မွာ ထိုးထြက္ေနတဲ့ သူ႕ဆံသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ဆီကေန ရေနတဲ့ လာဗန္ဒါရနံ႔ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ အနံ႔ခံအာ႐ုံထဲ တဝဲလည္လည္။
YOU ARE READING
Suicide Diaries
Fanficကျွန်တော့်ဘဝတစ်လျှောက် ချစ်ခဲ့မိတဲ့ ယောက်ျားခုနှစ်ယောက်အကြောင်း STRAY KIDS | OT8 [Felix x SKZ] [Felix x OT7 MYANMAR FANFIC] This book may contain some kind of Sexual Contents or maybe smut?? Idk So, if you're uncomfortable, just don't read >< Hope y...
