🦩🦩🦩 Ana karakter küçük yaşında babasının ölümünden sonra ruhsal bozukluklar yaşıyor ve şizofreni hastası olduğunu bilmeden sürekli kendi kendine konuşuyor ve dahası her belaya istemeden de olsa bulaşıyor. Devamı için sizi kitabımı okumaya davet e...
Şiirimin ilk satırlarını yazıyordum. Bunları yazarken elbette aklımda o vardı. Normal bir insan... Ama benim için değil işte. Dünyadaki tek insan o ,yatmadan önce uyanır uyanmaz aklıma gelen tek şey o, bir şeylerle uğraşırken birlikte yaptığımızı düşündüğüm o...
Yine her sabah olduğu gibi gözlerim sabahın ilk ışıklarına açıldı. Aklıma gelen kişiyle yüzümde ufak bir tebessüm oluşmuştu yine.
"Bahar! Buranın hâli ne böyle. Allah'ım sen bunları bana sayıyla mı gönderiyorsun. Hemen kalk ve odanı topla."diyen annemin sesiyle huzurlu hayallerimden uyanmıştım.
"İnsan böyle uyandırılır mı anne ya?"
"Eğer ki kızının odasında 3. Dünya savaşı çıkmışsa evet küçük hanım!"Başımı yataktan biraz kaldırıp odamda gözlerimi gezdirince gerçekten annemin bu defa haklı olduğunu düşündüm.
"Anne sana korkunç bir haberim var, ilk defa aynı fikirdeyiz. Öyle ama burayı bu hale ben getirmedim ki."
"Yaa , kimmiş suçlu?"
"O." İşaret parmağımla masamın hemen yanında duran nerdeyse benim boyumdaki ayıcığı gösterdim.
"Öf Bahar kalk hadi kaç yaşında kızsın ben mi topluyum daha."
Sabah sabah yine söylenmelerle uyandığım için aşırı mükemmel (!) bir enerjiyle uyandım. Geride kalan yatağıma özlemle bakıp yerdeki eşyaları toplamaya başladım.
Bu kargaşanın içinde kendimi tanıtmayı unutmuştum değil mi?
Ben Bahar. Bahar Kuş. 17 yaşında doğal kumral saçları olan bir kızım. Doğal olduğunu söylüyorum çünkü kimse inanmıyor. Gayet renkli bir insanımdır.
"Bahaaaar yalan söyleme sen renkli bir insan değilsin." Gelen ses abim Baran'ın sesiydi. O da 23 yaşında.
"Nee? Ben yine yanlışlıkla dıştan mı konuştum?"
"Abla sen hep böylesin ki." Bu da 12 yaşındaki Barış'tı.
"Barış! Niye bunu ifşa ediyorsun? Ne güzel dinliyorduk işte." Ve son olarak da 16 yaşındaki kız kardeşim Başak.
"Ayol siz kızımın odasında ne arıyorsunuz böyle ha?" Annem. Gerçekten fark etmediğim bir şey söylemişti. Neden buradaydılar ki?
"Ooo Macide Sultan beni düşündüğüne göre mutlaka bir şey istiyorsundur. Çıkar ağzındaki baklayı."
"Aaaa kızım çok ayıp, altı üstü bir ekmek istiyecektim." Masum kedi bakışlarından sergileyen Barış da "e hazır gitmişken bana da süt getirir misin lütfen?"
"Ay daraldım, çekin şu masum bakışları, ben gidip hemen geliyorum."
Havalar ısınmaya başlamıştı ama hâlâ serin olduğundan üstüme ona göre kıyafetlerimi giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
