Ashton's pov
- Ashton... – spojrzałem na dziewczynę trzymającą broń przy skroni. – Wyręczę cię. - powiedziała cicho. Nawet nie spostrzegłem się a ona już nie żyła. Dopiero w tamtej chwili zrozumiałem, o kogo bardziej się martwiłem. Kiedy zobaczyłem upadające ciało Megan, martwiłem się o to, że to samo stanie się z Stellą. Stało się, tylko, że ona sama to zrobiła...
Teraz stoję przy jej grobie i widzę wszystkie błędy, jakie popełniłem. Nie mogę uwierzyć, że ona nie żyję, może nie znałem jej jakoś długo, ale chciałbym, żeby była teraz tu obok mnie i prosiła o to, żebym ją przytulił, ponieważ boli ją głowa. Ścieram samotną łzę spływającą po moim policzku, po czym kładę białą różę na grobie.Stella Young1990 – 2014„Na zawsze w naszej pamięci"
- Dokładnie, na zawsze będziesz w mojej pamięci, Stello. – uśmiecham się smutno po czym odchodzę myśląc: Przecież nie wszystkie bajki muszą kończyć się dobrze, nieprawdaż Boże?
_____________________________________________________________________________
I to już koniec Ironica.
Przepraszam, że tak to się skończyło. Trzy razy zmieniałam zakończenie i jednak wygrało to.
Na początku myślałam: "Przecież ja jej nie mogę uśmiercić!" Ale dałam radę.Następnym opowiadaniem, które zacznę pisać, prawdopodobnie będzie "A friend of my friend" z Michaelem, ponieważ moja przyjaciółka, która pomagała mi w pisaniu Ironica nie dałaby mi żyć, jakbym zaczęła od czegoś innego. Tak więc, dziękuję wszystkim, którzy czytali tą historię, nawet nie wiecie jak jestem Wam wdzięczna za to, że ktokolwiek docenił moją pracę.
Dziękuję jeszcze raz ;D ;*