Toprakla konuşmamız üzerinden 2 ay geçmişti. Artık bir cevabım vardı. Bu zaman içinde Toprağın benden vazgeçeceğini düşünmemiştim. Evinin önüne geldim. Zili çaldım. Kapı açıldığında hiç kapıya bakmadan.
"Ben aynı hatayı iki kere yapıyorum. Ama sana yinde ikinci bir şans veriyorum.SENİ SEVİYORUM."
Ses çıkmıyordu Topraktan, yüzüne baktım. Toprak birşey demeden arkadan bir kız Toprağın boynuna atladı.
"Nişanlım annemler seni bekliyor. Düğün tarihini konuşacağız."
Sadece yıkılmış bir şekilde Toprağa baktım. Hiçbir şey demeden eve geldim. Benden bu kadar çabuk vazgeçmesini düşünmedim. Ama olmuştu. Artık kendimi boşlamıştım. Ne dersler ne de okullu umursuyordum.
