TUTSAK | LÇ

2. Bölüm "senin adın Lâl olsun mu?"

Lamia'dan

Sert gelen kapı sesi ile salona koştuk. "Ne oluyor burada?" Dedim etrafa baktım "leya nerede?" Dedim. "Bilmiyorum çıktı gitti" dedi Çağan.
Telefonumu alıp mesaj attım. "Leya kuzum nerdesin?" Diye.

"Biraz hava alacağım sadece endişelenme."

Derin bir nefes alıp sandalyeye oturdum. "Biraz yürüyüş yapacakmış" dedim. Kartal ise başıyla onaylayıp masaya oturdu.

2 saat sonra

Bekle bekle nereye kadar. " Çağan nereye?" Dedim. Fakat duymadı bile kapıyı sertçe çarpıp çıktı.

Çağan'dan

Nereye gitti bu ya offf. Etrafa bakarak yürüyordum. Ama hiç bir yerde görünmüyordu. İkili yol ayrımına gelince sola saptım. Öylece yürüyordum karşımda sıralı banklar vardı  yürürken Leya'yı gördüm. Yanına gittiğimde ağlıyordu Yanına oturdum ve derin bir nefes aldım.

Leya başını kaldırıp bana bakınca  bana acır gibi güldü. O gülüşü kalbimi paramparça etmişti. " b-ben özür dilerim bi anlık boşluğuma geldi" dedim. Ses çıkarmıyordu daha doğrusu çıkaramıyordu. Leya ayağa kalkıp önden yürümeye başladı. Telefonumu çıkarıp Sezen Aksu'nun o şarkısını açtım. Ve şarkıyı söylemeye başladım.

Bir sabah saçlarımı, okşayıp da rüzgar
İzlerini sürüp de, gidecek beyaz beyaz
Ve güneş aynaya baktığımda çizgilerden
Yeni bir yüz gösterecek, üzülerek biraz

Yok olmaz erken daha, biraz geç kalın ne olur
Hiç hazır değilim henüz
Ne olur baharlarımı, bırakın bir süre daha
Tanıdık değil bana güz

Yok olamaz dur dur, gidemezsin
Gözlerimin rengi dur, bulutlara dönemezsin
Yok alamazsın beni deli zaman, dur
Ömrüme o kurşuni renkleri süremezsin

Yok olmaz erken daha, biraz geç kalın ne olur
Hiç hazır değilim henüz
Ne olur baharlarımı, bırakın bir süre daha
Tanıdık değil bana güz

O gün başka renkte, ağaracak biliyorum
Ve zorla değil ya, o rengi hiç sevmiyorum
Ne olur sanki biraz, daha zaman verseniz
Yıllar öfkenizi hiç, mi hiç anlamıyorum

Yok olmaz erken daha, biraz geç kalın ne olur
Hiç hazır değilim henüz
Ne olur baharlarımı, bırakın bir süre daha
Tanıdık değil bana güz

Yok olamaz dur, dur gidemezsin
Gözlerimin rengi dur, bulutlara dönemezsin
Yok alamazsın beni deli zaman, dur
Ömrüme o kurşuni renkleri süremezsin

Bir yandan da yağmur yağmaya başladı. Leya hala yürüyordu elini kalbine koyduğunu gördüm bi banka yaklaşıp destek alarak yere çöktü ve ağlamaya başladı. Bunu hepsi konuşamadığı içindi. Ve ben bu durumu o kızın yüzüne vurmuştum.

Leya'yı kolundan tutup ayağa kaldırdım ve sarıldım şuan ne yaptığımın farkında değildim. Şuan sadece akışına bıraktım durumu ne olacağına engel değildim.

Leya'da bana sarılmıştı. Başını göğsüme yaslayıp  derin bir nefes aldığını fark ettim. " Ne oluyor burada çekil Leya'nın yanından" diye bağırdı lamia leya korkarak geri çekildi. " dokunma o kıza" dedi. Bağırıyordu.