Fotoğraf Makinesi

Bölüm 35 "Ev Sorunsalı!"

Hızımı alamadım,hemen yeni bölümü yazayım dedim. Umarım beğenirsiniz.

Yorumlarınızı ve votelarınızı bekliyorum. Yorumlarınıza ihtiyacım var,lütfen yorum yapın :)

Kısa olduğunun farkındayım,kısa ama sık bölümler atmaya çalışacağım,mazur görün :)

☀️☀️☀️

Keremden...

"Anne ne işin var senin burda!" Diyorum dışarıya çıkıp kapıyı çektikten sonra.

"Seninle konuşama geldim Kerem! Ne var yani,oğlumun evine gelemez miyim?"

"Sence gelebilir misin? Sen de babam da buraya gelemezsiniz! "

"Ööööf! Benim aldığım eve,senden izin alıp da gelmicem beyefendi!Ayrıca Zeynep'in ne işi var burda!"

"Zeynep benim sevgilim,bunu biliyorsun Tabiki de evime gelebilir!"

"Bu ev senin değil,benim. Ve o kadının kızı, o sürtüğün kızı buraya gelemez Kerem!"

"An-" diyordum ki kapıdan çıkıp yanımıza doğru gelen Zeynep lafımı kesiyor.

"Siz,az önce kime sürtük dediniz hanımefendi!?" Diyor bağırarak. Gözlerinden alev çıkacak gibi.

"Annene dedim!"

"Siz benim anneme sürtük diyemezsiniz tamam mı! O benim annem. O sürtük değil!"

Zeynep'in daha fazla konuşmasına izin vermeden sarılıp eve yöneliyorum ve eve girerken arkama dönüp anneme "Evini en yakın zamanda boşaltıyorum Sevim Sayer!" dEdikten sonra kapıyı sertçe kapatıyorum.

"Şşş güzelim lütfen,sakin ol." diyorum hıçkırarak ağlayan Zeynep'i koltuğa oturturken.

"A-ama Kerem!"

"Güzelim lütfen. Hiç bir şey seni üzmesin,dayanamam."

"T-tamam"

"Hadi gel,biraz dinlenelim."

Zeynep'i merdivenlerde kucağıma alıp yukarıya çıkarıyorum ve yatağa uzanmasını sağlıyorum.

Yattığında arka cebinden telefonunu çıkarıp birisini arıyor. Telefonu kulağına tuttuğunda 'Melis' demeyi ihmal etmiyor. Kafamı onaylar biçimde aşağı,yukarı sallayıp Zeynep'e rahat bir kaç kıyafet ayarlamak için dolabıma yöneliyorum.

"Alo Melis"

"......"

"Keremleyim,merak etme beni. Senden bir şey istesem?"

"....."

"Yarın çekimler için şehirdışına çıkıcam,
Küçük bir çanta ayarlasan. Giderken alırım evden. Müsait bir zamanda da giyinirim."

"......"

"Abant."

Zeynep Abant der demez arkamı dönüp elimde olmadan şaşkın bakışlarımı Zeynep'e yönlendiriyorum.

"....."

"Tamam,görüşürüz"

Telefonu kapattıktan sonra ayağa kalkıp yanıma geliyor.

"Yarın ..... firmasının sonbahar- kış kreasyonu için Abant'a gidiyoruz."

"Duydum güzelim. de Abant?"

Bir kaç ay önce Abant'ta yaşanan olayları kastettiğimi anlayan Zeynep 'Bende tedirginim,ama sen korkma.' diyen gözlerine rağmen "Benim için de değişiklik olucak,bir kez daha Abant'a gitmek...Harika!" Diyor.

"Sen öyle diyorsan güzelim." diyorum ve elimdeki kıyafetleri ona uzatıyorum. " Bunları giy istersen,rahat edersin"

"Teşekkür ederim,banyo ne tarafta?"

"Hemen şurası."

O Banyoya yönelirken ben de aşağıya iniyorum.

"Uffffuk!"

"Buyrun kerem bey!"

"Zeynep'in evine git. Kız kardeşi bir çanta hazırlamış.Onu alıp getir."

"Peki kerem bey"

Ufuk çıktıktan sonra Melis'e mesaj atıyorum. 'Zeynebe hazırladığın çantayı Ufuk almaya geliyor,haberin olsun ;)"

Mesaj iletildikten sonra tekrar odama çıkıyorum.

Kapıyı tıklatıp içeri giriyorum.

"Gel canııım!"

"Güzelim,ben acıktım."

"Hahahahaah Kerem ! Hani dinlenicektik :D"

"Ya güzelim,dinleniriz. Kafamız dağılır hem,lüüütfen!"

"Hahahah tamam Cooker bey! Bugün neler yapıyorsun bakalım."

"Allah allah insan ben ne yapayım keremcim,aşkım canım der. Ama nerdeee!"

"Ay keremcim,aşkım,canım ben ne yapayııııım" diyor ağzını yaya yaya. kucaklayıp omzuma atıyorum ve kalçasına şaplağı indiriyorum.

"Bir de dalga geçiyor! :D"

"Yaaa Kerem , indir beniii!"

"Tamam tamam."

Mutfağa geldiğimizde omzumdan indiriyorum.

"Evet Zeynep Hanım,dolaptan salata malzemelerini çıkarıp bir salata alabiliriz sizden"

"Tamam Mr.Cooker :D"

Zeynep dolaba yönelirken ben de tezgahtan bir kaç malzeme ayarlıyorum.

Bir kaç saat içinde Zeyneple atışmalarımız,tepişmelerimiz ve şakalaşmalarımız eşliğinde yemeğimizi yiyip odama tekrar çıkıyoruz.

"Kerem" diyor zeynep yatağa yattıktan sonra bana dönüp.

"Efendim güzelim" diyorum ve bende yatağa yatıp ona dönüyorum.

"Ev konusunu,napıcaksın?"

"Ya güzelim boşver sen."

"Kereeeem!"

"Tamam tamam :D bilmiyorum,yeni bir ev aramaya başlıcam."

"Benceeeeee şey"

"Ney? Bizim alt katımız bir kaç gün önce boşaldı. Bence sen..."

"Yarın ev sahibini buluyorum güzelim :D biz seninle komşu olucaz,öyle mi?"

"Neden olmasın!"

Yüzümüzde her şeye rağmen kaybetmediğimiz gülümsememizle uykuya teslim ediyoruz bedenlerimizi...