I raised him.125
ဆာစီးနီယာ သည် လိုင်မာဖီးရပ်စ် အနားကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။သူမကိုယ်သူမ စစ်တိုက်မည့် သူရဲကောင်းတစ်ယောက်လိုပင် ခံစားနေရသည်။ပြည့်ကျပ်နေသော မှူးမတ်များက လမ်းဖယ်ပေးကြ၍ ဆာစီးနီယာ သည် ပင်လယ်ကြီး ထက်ခြမ်းခြမ်းလိုက်သလို လူစုကွဲသွားသော လမ်းကြားထဲမှ ထွက်လာ၏။
“ကျွန်မ အိပ်နေရင်း ထယောင်တတ်ကြောင်း သူတို့ သိသွားတော့ မီးရှို့ပြီး ကျွန်မကို လွှဲချဖို့ ကြိုးစားကြပါတယ်”
"ဒီစုန်းမရဲ့ စကားကို နားမယောင်ကြနဲ့"
ဖလီယာ က ကတုန်ကယင်နှင့် အကျယ်ကြီး အော်လိုက်သည်။
"အရှင့်သား… ကျွန်မ တစ်ကယ်တောင်းပန်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် အဲဒီလှည့်စားတတ်တဲ့ စုန်းမရဲ့ စကားကို မယုံပါနဲ့"
"မှန်တယ်…တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် တရားမျှတသင့်တယ်”
လိုင်မာဖီးရပ်စ် သည် ယခင်ကထက် ထက်မြက်လှသော သူ့ဉာဏ်ရည်ကို ပြသလိုက်၏။ မှူးမတ်တွေစိတ်ထဲမှာလည်း လက်ရှိဧကရာဇ်ဘုရင်ကို မြင်နေရသလို ခံစားရလေသည်။
အိမ်ရှေ့မင်းသားက အပြစ်သားတွေကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တရားမျှတသင့်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် လူအုပ်ကြားမှ မျက်မှန်တပ်ထားသော လူနှစ်ယောက်က သူ့ဆီ ချဉ်းကပ်လာကြသည်။ သူတို့လက်ထဲမှာလည်း စာရွက်စာတမ်းတစ်ချို့ရှိနေတာကြောင့် သာမာန်လူတော့မဟုတ်တန်ရာ။
“ဒါတွေက စာတွေနဲ့ အကဲဖြတ်မှုရလဒ်တွေပါ… လက်ရေးချင်းတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ တူနေတယ်…ဒီစာနှစ်စောင်ကို မြို့စားကြီး ကိုင်လို့စ် နဲ့ ဖလီယာဒယ်မွန်း တို့က ရေးထားတာပါ”
အသံကြားရသောအခါ ရာဇဝတ်သားနှစ်ယောက်က ဘာကိုဆိုလိုသလဲ ဆိုသည့်သဘောဖြင့် မော့ကြည့်လာသည်။
“ဧကရာဇ်နန်းတော်မှာ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ လက်ရေးနဲ့ မီးရှို့ဖို့ပြောနေတဲ့ စာရွက်စာတန်းတွေက အတူတူပါပဲ…"
အံ့အားသင့်လောက်အောင် ပြောင်မြောက်လှသော တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် မြို့စားကြီး ကိုင်လို့စ် ၏ နှုတ်ခမ်းများ တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူတို့လက်ရေးချင်း တိုက်ကြည့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။သို့သော်လည်း ဤသက်သေမှာ တစ်နေရာကွက်ကျန်နေသည်။
