Kaya davette daha fazla duramadı ve otele geri döndü.Elindeki viski bardağıyla odasının balkonuna çıktı.Etraftaki yeşillikleri izlerken gördüğü şeyleri unutmaya çalışıyordu adam.
"Ender'e nasıl yapar bunu?"
Eliyle balkon demirlerine sinirle vurdu Kaya.
"Şerefsiz..."
Ender'e söylemek istemişti davette ama yapamamıştı bunu.Hele ki kadının bugünkü kendisine karşı sergilediği tavırlar karşısında.Halit'e inanacaktı diye düşündü.Elinde belli bir delil olmalıydı Ender'i inandırmak için.
Balkon sandalyesine oturdu ve viskisinden bir yudum daha aldı.Kara kara düşünmeye başladı Kaya,Ender'e bunu nasıl ispat edebilirim diye.Aklına bir yol gelmiyordu Halit'le yüzleşmek dışında.Sonra duraksadı adam.
"Bunlar beni ne ilgilendirir ya?Onların hayatı.Bana ne..."
Söylediği şeye kendisi bile ikna olmamıştı.Ender'i hâlâ çok seviyordu ve karşısındaki kadın kim olursa olsun aldatılmayı hak etmezdi.Uzak durmazdı adam böyle olaylardan.Mağdur olan kişiye her zaman yardım ederdi.Ve bu sefer söz konusu Ender'di.
Halit'e olan kızgınlığını bir kenara bıraktı adam.Ender'e olanları ispat etse ne değişecekti?Ender bu ihtişamlı hayatını bırakıp ona mı dönecekti?Üstüne üstlük o krallığın varisi gibi gördüğü oğlunu doğurduktan sonra?
Elleriyle yüzünü sıvazladı adam.Ender'i tanıyordu bu yüzden hayal kurmuyordu.Halit'in ne mal olduğunu gayet iyi biliyordur kadın.Sonuç olarak bu da kadının kendi tercihiydi...
Bir gülüş kaçtı ağzından Kaya'nın.Daha sonra işaret parmağıyla dudağını sildi
"Benim kıyamadığıma Halit'in yaptığına bak.Şerefsiz!"
Sinirle tekrar ayağa kalktı ve içeriye adımladı.Adamın kafası o kadar karışıktı ki aynı anda birden fazla duyguyu yaşıyordu.
Üzerindeki gömleği çıkarıp koltuğun üzerine fırlattı ,pantalonunu da çıkardı ve yatağının içine girdi.Eliyle burnunu sıktıktan sonra televizyonu açtı,kafasının içindeki sesleri bastırmasını umarak...
☆
Kadın eve gelince kıyafetlerini çıkardı ve hızlıca bir duşa girdi.Banyodan çıktığında Halit'i yatak odasında göremedi.Çalışma odasında olacağını umarak adımladı.Kapıyı açıp içeri girdiğinde Halit'i dertli bir şekilde oturup içki içerken görmüştü.
"Hayatım?N'apıyorsun burda?"
"Uykum yok Ender.Beni bekleme sen uyu."
Ender kocasından garipliğe anlam verememişti.İşle alakalı olmasından korkuyordu bu halinin.Başka seçenekleri aklına getirmek istemiyordu kadın kendisine itiraf edemese de.
Siniri bozuk güldü kadın.Daha önce farkında olmadan kocası metresi ile kavga ettiği için kocasını teselli edişleri geldi kadının.Aptallığından yapmadı bunu elbette.Oyunun kuralı buydu.Ama ilerleyen yıllarda geldiği nokta ise oyunun kurallarını kadın nasıl isterse öyle değiştiriyor olabilmesiydi.Artık adamı teselli edecek bir noktada değil,adama varlığıyla korku salan bir noktadaydı.
"Neye gülüyorsun?"
"Erim çok sevindi.Çok mutluydu.O aklıma geldi de."
"Çok mutluydu di mi aslan oğlum benim..."
Ender adamın yanına oturdu.Kafasındaki havluyu açıp ıslak saçlarını eliyle arkaya attı.
"Evet.Erim'siz bir hayatı düşünemiyorum ben Halit ya.Sen de Erim'den bir dakika bile ayrı kalmak istemezsin öyle değil mi?"
